Σήμερα η Ημέρα της Μητέρας συνεχίζει να κυλήσει σαν μια μηχανή του καταναλωτισμού, αφού σύμφωνα με την Εθνική Ομοσπονδία Λιανικής, οι Αμερικανοί θα ξοδέψουν κατά μέσο όρο 162,94 δολάρια για τη μαμά τους, ενώ ο Εθνικός οργανισμός Εστιατορίων των ΗΠΑ αναφέρει ότι η Ημέρα της Μητέρας είναι μία αφορμή για να γεμίζουν τα εστιατόρια.
H Ημέρα της Μητέρας, που φέτος γίνεται 101 ετών, είναι γνωστή κυρίως ως μία ευκαιρία για δώρα, κάρτες, ευχές και γενικά ενδείξεις αγάπης και εκτίμησης στη γυναίκα που μας έφερε στον κόσμο. Ωστόσο ο αρχικός σκοπός της ίδρυσης της γιορτής ήταν εντελώς διαφορετικός.
Η συγκεκριμένη γιορτή έχει πιο μελαγχολικές ρίζες: Ιδρύθηκε για τις πενθούσες γυναίκες προκειμένου να θυμούνται τους πεσόντες στρατιώτες και να προσπαθούν για την ειρήνη.
Ωστόσο όταν η γιορτή έγινε εμπορική, η μεγαλύτερη υποστηρίκτρια της, η Αννα Τζάρβις, έκανε τα πάντα για να την καταπολεμήσει και τελικά πέθανε αδέκαρη και συντετριμμένη σε ένα σανατόριο.
Ολα ξεκίνησαν στη δεκαετία του 1850, όταν η οργανώτρια των γυναικών της Δυτικής Βιρτζίνια, Ανν Ριβς Τζάρβις (η μητέρα της Αννας) οργάνωνε την Ημέρα της Μητέρας, ομάδες γυναικών που εργάζονταν για τη βελτίωση των συνθηκών υγιεινής και προσπαθούν να μειώσουν τη βρεφική θνησιμότητα με την καταπολέμηση των ασθενειών και τον περιορισμό της μόλυνσης του γάλακτος. Οι ομάδες αυτές φρόντιζαν επίσης τους πληγωμένους στρατιώτες και από τις δύο πλευρές κατά τη διάρκεια του αμερικανικού εμφυλίου πολέμου (1861-1865).
Στα μεταπολεμικά χρόνια η Τζάρβις μαζί με άλλες γυναίκες οργάνωναν πικ νικ και άλλες εκδηλώσεις ως ειρηνιστικές στρατηγικές για να φέρουν κοντά τους πρώην εχθρούς.
Περίπου την ίδια εποχή, η Τζάρβις είχε επίσης ξεκινήσει την Ημέρα Φιλίας της Μητέρας για την ένωση των γυναικών όλης της χώρας. Ωστόσο, ήταν η κόρη της Ανν, η Αννα, που δημιούργησε αυτό που σήμερα ονομάζουμε Ημέρα και Μητέρας.
Η Αννα Τζάρβις ποτέ δεν είχε δικά της παιδιά, αλλά το 1905 ο θάνατος της μητέρας της την ενέπνευσε να οργανώσει γιορτές για την Ημέρα της Μητέρας με την πρώτη να γίνεται το 1908.
Στις 10 Μαΐου του ίδιου έτους, οικογένειες συγκεντρώθηκαν στην γενέτειρά της Τζάρβις, στο Γκράφτον της Δυτικής Βιρτζίνια, σε μια εκκλησία που έχει πλέον μετονομαστεί ως Παγκόσμιος Ναός της Ημέρας της Μητέρας, καθώς και στη Φιλαδέλφεια , όπου η Τζάρβις ζούσε εκείνη την εποχή, αλλά και σε πολλές άλλες πόλεις.
Σε μεγάλο βαθμό μέσω των προσπαθειών της Τζάρβις, η Ημέρα της Μητέρας εορταζόταν σε έναν αυξανόμενο αριθμό πόλεων και τελικά ο τότε Πρόεδρος των ΗΠΑ Γούντροου Γουίλσον, το 1914, επίσημα ανακήρυξε τη δεύτερη του Μαΐου ως γιορτή.
Για την Τζάρβις, αυτή η γιορτή ήταν μια ημέρα όπου τα παιδιά θα έπρεπε να πηγαίνουν στο πατρικό τους σπίτι, να περάσουν χρόνο με τη μητέρα τους και να την ευχαριστήσουν για όσα έχει κάνει. Δεν ήταν για να γιορτάζει ο καθένας όλες τις μητέρες, αλλά για να γιορτάζει την καλύτερη μητέρα του κόσμου, τη δική του. Γι’ αυτό η Τζάρβις διευκρίνιζε πάντα ότι ήταν Ημέρα της Μητέρας και όχι Γιορτή της Μητέρας.
Ωστόσο η επιτυχία της Τζάρβις, σύντομα μετατράπηκε σε αποτυχία, τουλάχιστον στα μάτια της. Η ιδέα της, γρήγορα έγινε ένα εμπορικό χρυσορυχείο με επίκεντρο την αγορά και λουλουδιών, γλυκών και ευχετήριων καρτών, μια εξέλιξη που ενόχλησε βαθιά την Τζάρβις. Ετσι αφιέρωσε τον εαυτό της και την περιουσία της στο να καταφέρει να επιστρέψει η Ημέρα της Μητέρας στις ευλαβικές της ρίζες.
Οργάνωσε μποϊκοτάζ, απείλησε με αγωγές και ακόμη επιτέθηκε στην τότε πρώτη κυρία των ΗΠΑ, Ελέανορ Ρούσβελτ, κατηγορώντας την ότι χρησιμοποιεί την Ημέρα της Μητέρας για να αντλήσει κεφάλαια για φιλανθρωπίες.
Οι έντονες προσπάθειες της Τζάρβις για την εξυγίανση της Ημέρας της Μητέρας συνεχίστηκε τουλάχιστον μέχρι τις αρχές του 1940, ενώ το 1948 πέθανε σε ηλικία 84 ετών στο Σανατόριο της Πλατείας Μάρσαλ στη Φιλαδέλφεια.
