Επιστολή- απάντηση του ” κουκουλοφόρου” Χρήστου Μαυροθαλασσίτη, προς το permissos.gr,σχετικά με άρθρο του Προέδρου της Τ.Κ. Χωστίων κου Σεραφείμ Δέδε,περί κουκουλοφόρων και φίμωσής του.( Δείτε Εδώ)
Απάντηση στο άρθρο του Προέδρου της Κοινότητας Χωστίων κου Σεραφείμ Δέδε
Σε ανάρτηση του Προέδρου της Κοινότητας Χωστίων κου Σ. Δέδε της 16ης τρέχοντος, θέλω να σας αναφέρω τα εξής:
Εγώ είμαι ο “Κουκουλοφόρος”!! που κατά την άποψή του προσπαθώ να τον φιμώσω -δεν γνωρίζω αν είναι και άλλοι- όμως ότι έχω κάνει γι αυτό το θέμα, το έχω κάνει μόνος μου στις αρμόδιες αρχές με το ονοματεπώνυμό μου, διότι έτσι έκρινα ότι είναι το πρέπον και νόμιμον.
Θα απαντήσω λοιπόν σε ένα προς ένα σε αυτά που αναφέρει ο αγαπητός μας Κοινοτάρχης, για τον οποίον έχω να πω ότι είμαι ψηφοφόρος του, αναγνωρίζω την αγάπη και το έργο του για το χωριό μας, και είμαι απέναντί του συμπολιτευόμενος και σε καμμία περίπτωση αντιπολιτευόμενος ή αρνητικά διακείμενος στο πρόσωπό του.
Αντιπαλότητά μας, μονάχα ό τρόπος που θέλει να μας ..διασκεδάζει..
Συγκεκριμένα: Είμαι μόνιμος κάτοικος Αθηνών, δημότης Θηβαίων, και κάτοχος οικίας στα Χώστια (καταγωγή της μητρός μου).
Από 10/8 βρισκόμουν στο χωριό για θερινές διακοπές, όπως κάνω τα τελευταία 50 χρόνια ανελλιπώς.
Επί καθημερινής βάσεως, από τις 10-11 το πρωί, και 6-7 το απόγευμα, τα μεγάφωνα των ανακοινώσεων από το κοινοτικό κατάστημα έπαιζαν διαφόρων ειδών μουσικές – του γούστου μου, αλλά αυτό δεν έχει σημασία, θα μπορούσε να μην ήταν- με αποτέλεσμα να μας χαλάνε την γαλήνη του τόσο ήσυχου χωριού μας.
Καθήμενοι στις βεράντες των σπιτιών μας (έχω μιλήσει και με άλλους γείτονες που ήταν και αυτοί απελπισμένοι όπως εγώ από τα μεγάφωνα στην διαπασών) και απολαμβάνοντας την καλοκαιρινή ραστώνη και την θέα του κάμπου που τόσο ανάγκη έχουμε όλοι μας, ο τσιριχτός ήχος των μεγαφώνων στα ξαφνικά, ήταν μια τραγική παραφωνία σε όλα που ανέφερα.
Έκανα υπομονή μέρα με την ημέρα μπας και σταματήσει το μαρτύριο αυτό, αλλά φευ..
Την Παρασκευή 14/8 παραμονή της εορτής της Παναγίας, και ώρα 10:15 κάλεσα τον δήμο Θηβαίων (αναφέροντας το οναματεπώνυμό μου) και μίλησα με την γραμματεία του Δημάρχου αναφέροντας το όλον πρόβλημα, και ζητώντας να μάθω αν το βρίσκουν κατ΄ αρχήν κατανοητό ή μήπως οφείλεται σε κάποια παραξενιά μου ή ιδιοτροπία μου (ήθελα να ακούσω και μια δεύτερη άποψη κάποιου που δεν ζει στον τόπο μας, μαζί μας) και να το μεταφέρουν στον Δήμαρχο αν το βρίσκουν λογικό, για να γίνει του κοινοτάρχη μας κάποια σύσταση.
Η απάντηση ήταν ότι έχω απόλυτο δίκιο, δεν μπορεί να γίνεται κατάχρηση των μικροφωνικών εγκαταστάσεων της κοινότητας κατά το δοκούν, και μάλιστα με μουσική και όχι για κάποια σημαντική ανακοίνωση, και ενημέρωσαν τον Δήμαρχο όπως μου είπαν.
Την ίδια μέρα το απόγευμα 6-7 συνεχίστηκαν τα ίδια και χειρότερα, ομοίως και το Σάββατο 15/8 ανήμερα της Παναγίας το πρωί και ξανά το απόγευμα.
Μην αντέχοντας άλλο και ΜΗΝ θέλοντας να βρω τον ίδιο τον κοινοτάρχη και να του κάνω τα παράπονά μου, διότι ότι θα ερχόμαστε σε μια ατέρμονη λεκτική αντιπαράθεση την οποία θέλω να αποφύγω επειδή φρονώ ότι είναι μάταια, κάλεσα στις 8 το βράδυ το Α/Τ Θήβας (αναφέροντας και πάλι το ονοματεπώνυμό μου) και ζήτησα από τον Αξιωματικό υπηρεσίας να μου δώσει αν είχε το τηλέφωνο του δημάρχου για να του μιλήσω.
Στην ερώτηση του Αξιωματικού τι τον θέλω τον δήμαρχο του εξήγησα το ιστορικό.
Μου είπε και αυτός με την σειρά του ότι έχω δίκιο, και δεν μπορεί ένας τοπικός άρχοντας να ενοχλεί τους κατοίκους του με αυτό τον ηχητικά ρυπογόνο τρόπο, και αν θέλω μπορεί να στείλει δύο Άνδρες του Σώματος να του μιλήσουν, επειδή δεν είχε εύκαιρο το τηλέφωνο του δημάρχου.
Αρνήθηκα ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΑ, λέγοντάς του ότι αφ΄ ενός τον ευχαριστώ για το ενδιαφέρον του, αλλά δεν είναι αυτός σοβαρός λόγος να στείλεις σε έναν δημοτικό παράγοντα και μάλιστα Πρόεδρο κοινοτικού συμβουλίου μέρα γιορτής της Παναγίας την Αστυνομία, δεν με εκφράζει αυτός ο τρόπος “καταστολής” προτιμώ την σύσταση ή την εντολή αν χρειαστεί, ενός προϊστάμενου του αν κρίνει ότι είναι σωστή η καταγγελία μου.
Το θέμα για μένα έληξε εκεί, και την επόμενη μέρα Κυριακή 16/8 μάζεψα τα μπογαλάκια μου και την οικογένειά μου, και επιστρέψαμε στην Αθήνα να συνεχίσουμε τις διακοπές μας..
Δυστυχώς ο Πρόεδρος της κοινότητας δεν έχει καταλάβει απολύτως τίποτα, και αυτό δικαιώνει την άποψή μου να μην πάω να του μιλήσω.
Η ερώτησή του νο 1 τα λέει όλα από μόνη της:
1) Τι είναι εκείνο που τον ενοχλεί; Απάντηση: Μα, η μουσικη που βάζεις κατά το δοκούν για να μας διασκεδάσεις, δεν το έχεις καταλάβει ακόμα;
Οι Αστυνομικοί όταν σε βρήκαν τι σου είπαν δηλαδή, για τα Ελληνοτουρκικά; Όταν σε κάλεσε ο Δήμαρχος τι σου είπε; πρόσεξε γιατί κάποιοι κουκουλοφόροι θέλουν να σε φιμώσουν;
Ερώτηση 2) Δεν έχω πάρει είδηση ότι το χωριό μου έχει γίνει πλέον χωριό; Απάντηση: Αδυνατώ να απαντήσω, σηκώνω τα χέρια ψηλά.
Ερώτηση 3) Μου αρέσει το χωριό μου να είναι εγκαταλειμένο αδιάφορο και πεθαμένο;: Απάντηση: Δεν μου αρέσει, γι αυτό επιλέγω να είμαι Πάντα εκεί Πάσχα Καλοκαίρι Χριστούγεννα, και με την συμπεριφορά σου μας ανάγκασες να φύγουμε, να το εγκαταλείψουμε.
Όσον αφορά τα σχόλια δίκην αγωνιστικού συνδικαλιστικού χαιρετισμού δεκαετίας ΄70 στην πλατεία Χαλκοκονδύλη, απαντώ μονολεκτικά: Μπούρδες.
Σταμάτα να ενοχλείς με την αλόγιστη χρήση των μεγαφώνων, αυτό είναι το Ένα και μοναδικό θέμα μας, τίποτε άλλο.
Ο …”Κουκουλοφόρος” του χωριού,
Χρήστος Μαυροθαλασσίτης
Υ.Γ. Αλήθεια, αναρωτήθηκες καθόλου γιατί και ο Δήμαρχος Θηβαίων και η Αστυνομία ασχολήθηκαν με έναν “κουκουλοφόρο” και του έδωσαν δίκιο, και δεν πήραν το μέρος του Προέδρου του Κοινοτικού Συμβουλίου των Χωστίων; Ε;
