Η Απεργία την 1η του ΜΑΗ είναι ημέρα πάλης και αγώνα για του νεκρούς της Εργατικής Τάξης που έπεσαν στον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση και την απαλλαγή των εργαζομένων από τα δεσμά της εκμετάλλευσης. Η Εργατική Πρωτομαγιά, οι αξίες, το νόημα και ο συμβολισμός της ως ημέρα μνήμης και τιμής στους αγώνες και τις θυσίες της Εργατικής Τάξης παραμένουν ζωντανές και επίκαιρες.
Σήμερα οι μισθοί παραμένουν πετσοκομμένοι, οι συλλογικές συμβάσεις και τα εργασιακά δικαιώματα παραμένουν ζητούμενα, τα σπίτια του λαού βγαίνουν στο σφυρί, οι ιδιωτικοποιήσεις συνεχίζονται, οι συντάξεις μετατρέπονται σε προνοιακά επιδόματα. Φέτος είναι ακόμα πιο επιτακτική η ανάγκη να εκφραστεί η αντίθεση των εργαζομένων απέναντι στις νεοφιλελεύθερες αντιλαϊκές πολιτικές της κυβέρνησης , την εγκληματική διαχείριση σε υγεία και παιδεία, τον κυβερνητικό αυταρχισμό και την κρατική τρομοκρατία, καθώς και στα νομοσχέδια που ετοιμάζει για τα εργασιακά και το ασφαλιστικό.
Σήμερα 136 χρόνια από το Σικάγο, 102 χρόνια από την κατάκτηση του 8ώρου στην Ελλάδα, η κυβέρνηση μας γυρίζει κυριολεκτικά έναν αιώνα πίσω , νομοθετώντας και προωθώντας:
Κατάργηση του οκταώρου και του πενθημέρου με παράλληλη θεσμοθέτηση της δεκάωρης εργασίας.
- Κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων.
- Έλεγχο του Μητρώου μελών και των διαδικασιών τους από το κράτος και τους εργοδότες.
- Παρακώλυση του δικαιώματος της απεργίας.
- Μετατροπή της συνδικαλιστικής δράσης σε ιδιώνυμο αδίκημα.
- Μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους και για όλες. Κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας. Μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού και ιδιαίτερα σε τομείς της πρώτης γραμμής. Απαγόρευση των απολύσεων και μέτρα προστασίας των εργαζομένων στη μετακορονοϊό εποχή.
- Μείωση του ωραρίου εργασίας άμεσα στις 35 ώρες εργασίας την εβδομάδα, για όλους και για όλες χωρίς μείωση των αποδοχών για ν’ ανοίξουν νέες θέσεις εργασίας. Κατάργηση της κυριακάτικης εργασίας, νομοθετική κατοχύρωση της Κυριακής Αργίας και ενίσχυση των μέτρων ελέγχου των εργοδοτών για την τήρηση της εργατικής νομοθεσίας.
- Κατάργηση όλων των αντεργατικών, αντιασφαλιστικών και αντιλαϊκών νόμων. Δημόσια Καθολική Κοινωνική Ασφάλιση και όχι ιδιωτικοποίησή της. Μείωση των ορίων και των χρόνων εργασίας για πλήρη σύνταξη.
- Πόρους για κοινωνικές δαπάνες κι όχι για πολεμικούς εξοπλισμούς. Να παραμείνουν υπό δημόσιο έλεγχο τα κοινωνικά αγαθά της Παιδείας, της Υγείας, της Πρόνοιας, της Ασφάλισης, του Νερού, του Ρεύματος και των Συγκοινωνιών, όχι στην εκποίηση της δημόσιας περιουσίας.
- Άμεση επαναφορά του αφορολόγητου στα 12.000 ευρώ, κατάργηση της φοροληστείας εργαζομένων και λαού. Φορολόγηση του κεφαλαίου και κατάργηση της φοροασυλίας του.
Η 1η του ΜΑΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΙΑ , ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΡΓΙΑ!
