Εκατόν δέκα χρόνια συμπληρώθηκαν σήμερα από τη γέννηση του σπουδαίου ηθοποιού Διονύση Παπαγιαννόπουλου. Ο ρόλος του στην τηλεοπτική σειρά «Το Λούνα Παρκ», το 1974, ήταν αυτός που τον έκανε να κερδίσει μια θέση στην καρδιά του κοινού ως «μπαρμπα-Γιώργης».
Ωστόσο, ο καταξιωμένος ηθοποιός είχε πλούσια και σημαντική πορεία στο θέατρο και στον κινηματογράφο και ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στο ευρύ κοινό τόσο από την κινηματογραφική του παρουσία όσο και από τη συμμετοχή του στη μικρή οθόνη. Μέσα από κωμικούς αλλά και δραματικούς ρόλους -χαρακτηριστικό παράδειγμα η ταινία «Λόλα»- ο Παπαγιαννόπουλος είχε κερδίσει την αναγνώριση για την υποκριτική του δεινότητα.
Γεννήθηκε στις 12 Ιουλίου του 1912 στο Διακοφτό και σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, όπου και πρωτοεμφανίστηκε το 1938, στον «Βασιλιά Ληρ» του Σαίξπηρ, σε ρόλο που του έδωσε ο δάσκαλός του Αιμίλιος Βεάκης.
Παρότι ο Παπαγιαννόπουλος μνημονεύεται περισσότερο για τους κωμικούς χαρακτήρες που ενσάρκωσε, έχει στο ενεργητικό του και μια σειρά από δυνατούς ρόλους σε δραματικές ταινίες, αποκαλύπτοντας την πλήρη γκάμα των υποκριτικών χαρισμάτων του. Αναφέρουμε τη «Στέλλα» του Κακογιάννη (1955), τη «Λόλα» (1964) του Δημόπουλου, αλλά και το «Ταξίδι στα Κύθηρα» (1984) του Αγγελόπουλου, που έμελλε να είναι η τελευταία του ταινία. Το 1968 βραβεύτηκε από την Ένωση Κριτικών για την ερμηνεία του στην ταινία «Το Κανόνι και το Αηδόνι»…
Τα χρόνια που ακολούθησαν συνέπραξε με τους θιάσους της Μαρίκας Κοτοπούλη, των Αρώνη – Χορν, Χατζίσκου – Συνοδινού, του Μουσούρη και του Ντίνου Ηλιόπουλου. Ως τα μέσα της δεκαετίας του 1950 εμφανίστηκε σε ρόλους του κλασικού ρεπερτορίου, ενώ αργότερα άρχισε να εμφανίζεται σε ελαφρές κωμωδίες. Το 1961 συγκρότησε τον δικό του θίασο, δίνοντας αξέχαστες ερμηνείες, σε έργα όπως «Ζήτω η ζωή» του Γεράσιμου Σταύρου και «Δεσποινίς Διευθυντής» των Ασημάκη Γιαλαμά και Κώστα Πρετεντέρη. Στο τελευταίο ενσάρκωσε τον κ. Βασιλείου, έναν ρόλο που επανέλαβε το 1964 στη μεγάλη οθόνη, δίπλα στην Τζένη Καρέζη.
Πρώτη κινηματογραφική εμφάνισή του ήταν το 1947, στην ταινία «Παιδιά της Αθήνας» του Τάκη Μπακόπουλου. Ακολούθησαν άλλες 134 ταινίες, στις περισσότερες από τις οποίες κράτησε δευτερεύοντες ρόλους, κλέβοντας όμως πάντα την παράσταση. Ξεχωρίζουν: «Το Ξύλο βγήκε από τον παράδεισο» (1959), «Χτυποκάρδια στο θρανίο» (1963), «Η βίλα των οργίων» (1964), «Μια τρελή, τρελή οικογένεια» (1965), «Υπάρχει και φιλότιμο» (1965), «Κάτι κουρασμένα παλικάρια» (1967), «Για ποιον χτυπά η κουδούνα» (1968), «Ένας ιππότης για τη Βασούλα» (1968), «Ο δασκαλάκος ήταν λεβεντιά» (1970), «Τζένη Τζένη», «Ο Κυρ Γιώργης εκπαιδεύεται» (1977). Τον ρόλο του μπαρμπα-Γιώργη είχε ενσαρκώσει με μεγάλη επιτυχία και στην τηλεοπτική σειρά «Το Λούνα Παρκ» το 1974.
Πέθανε ολομόναχος, στο διαμέρισμά του στη λεωφόρο Αλεξάνδρας, στις 13 Απριλίου του 1984.
