Όσο τα ποσοστά στις δημοσκοπήσεις δεν ανεβαίνουν, τόσο οι φωνές για προοδευτικές συνεργασίες αυξάνονται. Υπάρχει, άραγε, προοπτική για ΠαΣοΚ, ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά; Σε ποια φάση βρίσκονται οι σχέσεις τους;
Ηδημοσκοπική κάμψη του ΠαΣοΚ, σε συνδυασμό με τη μικρή πτώση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τη μη ικανοποιητική καταγραφή της Νέας Αριστεράς, επαναφέρουν στο παρασκήνιο συζητήσεις για κάποιου είδους συνεργασίας ή της δημιουργίας ενός ευρύτερου μετώπου μεταξύ των προοδευτικών δυνάμεων. Αυτό άλλωστε ήταν και ένα ερώτημα που πλανήθηκε στον χώρο, κατά την παρουσίαση του βιβλίου του Κώστα Σκανδαλίδη που έδωσαν το «παρών» εκτός της ηγεσίας του ΠαΣοΚ και οι Αλέκος Φλαμπουράρης, Όλγα Γεροβασίλη, Κώστας Ζαχαριάδης και Χρήστος Σπίρτζης.
Οι κοινές υπογραφές των βουλευτών στις δύο προτάσεις δυσπιστίας που έγιναν σε λιγότερο από ένα χρόνο, καθώς και οι κοινές μάχες που δίνουν απέναντι στους κυβερνητικούς βουλευτές στα τηλεοπτικά πάνελ, έχουν μειώσει την απόσταση μεταξύ τους. Οι διαχωριστικές γραμμές μοιάζουν να δυναμώνουν στα κοινοβουλευτικά έδρανα τη στιγμή κάποιας διαδικασίας και να επαναφέρουν τους βουλευτές στην αυστηρή κομματική πειθαρχία, χαλαρώνουν όμως σε κοινές εμφανίσεις, όπως εκδηλώσεις φορέων, οργανισμών και παρουσιάσεις βιβλίων.
Εκφραστές αυτόνομης πορείας εντός ΠαΣοΚ
Η Χαριλάου Τρικούπη τονίζει και δια στόματος του Νίκου Ανδρουλάκη πως η πορεία του κόμματος προς τις κάλπες θα είναι αυτόνομη. Σε αυτό συμφωνεί και η υπεύθυνη πολιτικού σχεδιασμού Άννα Διαμαντοπούλου, όπως και πολλοί βουλευτές από την ηγετική ομάδα όπως οι Παναγιώτης Δουδωνής, Δημήτρης Μάντζος, Παύλος Χρηστίδης κ.α., ενώ οι Παύλος Γερουλάνος και Μιχάλης Κατρίνης έχουν κάνει δηλώσεις για μετεκλογική συνεργασία με ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά,
Αυτή η τάση, της αυτόνομης πορείας, μοιάζει να είναι πλειοψηφική στη βάση του σκληρού μηχανισμού του ΠαΣοΚ που συμμετέχει ενεργά στις διαδικασίες. Αποτέλεσε ούτως ή άλλως κυρίαρχο αφήγημα του προέδρου του Νίκου Ανδρουλάκη στην εσωτερική διαδικασία του Οκτωβρίου.
Όλο το παρασκήνιο της πολιτικής στο inbox σου
Η ιστορική στήλη του Βήματος στο inbox σου
Γίνε μέλος του καθημερινού newsletter που αποκαλύπτει όσα συμβαίνουν στο πολιτικό παρασκήνιο και απόκτησε πρόσβαση σε αποκλειστικό περιεχόμενο.
Ο λόγος είναι πως πολλοί δεν ξεχνούν την πόλωση του παρελθόντος, ειδικά την περίοδο του μνημονίου και πριν μετατραπεί ο ΣΥΡΙΖΑ από κόμμα που εξέφραζε τους αγανακτισμένους της πλατείας και το αντιμνημόνιο, σε κόμμα που διαχειρίστηκε εξουσία, άσκησε διοίκηση και πλήρωσε βαρύ εκλογικό τίμημα. «Η διαδικασία της πολιτικής ωρίμανσης του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ολοκληρωθεί, καθώς δεν ακολούθησε ποτέ κάποια διάθεση αυτοκριτικής, για τα όσα είπε κι έκανε στο παρελθόν» σημειώνει εκφραστής της συγκεκριμένης τάσης.
Συνεργασία υπό όρους για τον ΣΥΡΙΖΑ
Παρόλα αυτά, η συνεργασία στο Δήμο της Αθήνας μεταξύ του Χάρη Δούκα και του Κώστα Ζαχαριάδη που οδήγησε σε νικηφόρο αποτέλεσμα, αλλά και υπόλοιπες κοινές επιτυχίες σε αυτοδιοικητικό επίπεδο, αποτελούν πιλότο για πολλούς και στα δύο κόμματα. Όλο και περισσότεροι μοιάζουν να είναι εκείνοι που επιθυμούν να αρχίσει ο διάλογος μεταξύ των προοδευτικών δυνάμεων που μπορούν να συνθέσουν προτάσεις και με αυτές ως αιχμή να κερδίσουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη στις επόμενες εκλογές.
«Οι πολίτες ζητούν μια προοδευτική συνεργασία. Όσοι συμφωνούν να ξεκινήσουμε μια συζήτηση για μια προοδευτική συνεργασία. Αν δεν ξεκινήσει σήμερα να γίνεται επί προγράμματος, δεν μπορεί να γίνει ποτέ. Δεν συμφωνώ με κάποια προεκλογική συμφωνία, η οποία θα γίνει μόνο και μόνο για κάποια προεκλογικά στοιχεία». Τα λόγια αυτά ανήκουν στον Σωκράτη Φάμελλο που σε ανύποπτο χρόνο είχε μιλήσει ακόμη και για την προοπτική ενιαίου ψηφοδελτίου πάνω στις βάσεις ενός κοινού βηματισμού.
Η τάση μίας προεκλογικής συμμαχίας με όρους και προϋποθέσεις μοιάζει πλέον πλειοψηφική στον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς ανάλογες τοποθετήσεις, έχουν κάνει κι άλλα πρωτοκλασάτα στελέχη. Από τον πιο σκληροπυρηνικό Παύλο Πολάκη ως τους Νίκο Παππά, Όλγα Γεροβασίλη, με τους Χρήστο Σπίρτζη, Διονύση Τεμπονέρα, Στέφανο Τζουμάκα, Νικόλα Φαραντούρη και όχι μόνο να συμπλέουν πολιτικά προς αυτή την κατεύθυνση. Αντιλαμβάνονται βέβαια όλοι τους και καθένας ξεχωριστά ότι με τον Νίκο Ανδρουλάκη να μην δείχνει ανάλογη διάθεση, έστω για μια έναρξη διαλόγου, οι ευκαιρίες ξοδεύονται η μία μετά την άλλη.
«Δεν θα περιμένουμε να ωριμάσει ο καθένας, ούτε θα παρακαλάμε» λένε στελέχη πρώτης γραμμής, πετώντας την μπάλα στο ΠαΣοΚ που θεωρούν ότι κωλυεργεί και δεν ανταποκρίνεται. «Στο κάλεσμά μας για συνεργασία δεν έχουν ανταποκριθεί το ίδιο όλες οι προοδευτικές δυνάμεις» έλεγε με αιχμές ο Σωκρ Φάμελλος στην παρουσίαση του βιβλίου του Γ. Μπαλάφα και προσέθετε χθες το βράδυ στη συνεδρίαση του Εκτελεστικού Γραφείου πως «δεν υπάρχει περιθώριο καθυστέρησης».
Πού βρίσκεται η Νέα Αριστερά
Το Λαϊκό Μέτωπο της Νέας Αριστεράς, όπως το επαναπροσδιόρισε πρόσφατα ο πρόεδρος της Αλέξης Χαρίτσης, δεν αποκλείει κανέναν από αυτούς με τους οποίους δυνητικά μπορεί να συνομιλήσει και να συμπορευτεί. Όπως έχει πει, αυτό το σχέδιο «απαιτεί μια ισχυρή Αριστερά», αλλά δίχως να περιλαμβάνει «προνομιακούς αποδέκτες». Ούτε ανταλλάγματα. «Δεν φτιάχνουμε Λαϊκό Μέτωπο με αυτούς που συμφωνούμε. Με αυτούς φτιάχνουμε κόμμα» υποστήριζε χαρακτηριστικά, απαντώντας πως «θα μιλήσουμε με όποιον ενδιαφέρεται να συνομιλήσει. Τελεία».
Στην ίδια γραμμή τάσσονται κι άλλα προβεβλημένα στελέχη της Νέας Αριστεράς (Αχτσιόγλου, Ηλιόπουλος, Καρπόζηλος κ.α).
Ακόμη και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, που κατά καιρούς εμφανίζεται ως αγκάθι, δεν είναι απόλυτος. Ούτε αποκλείει συζητήσεις με προοπτική, αρκεί να συμφωνηθούν κόκκινες γραμμές. Γενικότερα ο πρώην τσάρος της οικονομίας, την εποχή της διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, προτιμά την πολιτική αυτονομία της Νέας Αριστεράς και πολλές φορές έχει κατηγορηθεί πως είναι εκείνος που έχει δυναμιτίσει το κλίμα συνεργασίας με το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ την μετά Κασσελάκη εποχή. Από την άλλη όμως αντιλαμβάνεται τις ανάγκες της εποχής και αφήνει ανοικτά παράθυρα.
Σε κάθε περίπτωση η συνεργασία μεταξύ των προοδευτικών δυνάμεων αποτελεί ζητούμενο, κίνδυνο αλλοίωσης πολιτικής ταυτότητας για κάποιους ή μύχιο πόθο για κάποιους άλλους. Σίγουρα πάντως αποτελεί και μέρος ενός κοινωνικού διαλόγου που έχει ανοίξει και θα απασχολήσει με ζυμώσεις, τραπέζια διαλόγου και ημερίδες τον χώρο της κεντροαριστεράς το αμέσως επόμενο διάστημα. Αυτή η συζήτηση περί συγκλήσεων αναμένεται να κλιμακωθεί προϊόντος του χρόνου και κυρίως όσο βαδίζουμε προς τις εθνικές εκλογές.
