Η φήμη που είχαν οι Σπαρτιάτες ως εξαιρετικοί πολεμιστές είναι παγκοσμίως αναγνωρισμένη. Όμως δεν ήταν οι μόνοι αξιόλογοι πολεμιστές στην αρχαία Ελλάδα.
Υπήρξαν και άλλες ελληνικές πόλεις-κράτη ή ομάδες που διέθεταν στρατιώτες με ικανότητες.
Οι Αθηναίοι Οπλίτες δεν βασίζονταν μόνο στη φυσική δύναμη αλλά και στην τακτική και τεχνολογική εξέλιξη. Κατά τη Μάχη του Μαραθώνα (490 π.Χ.), οι Αθηναίοι οπλίτες νίκησαν τους αριθμητικά υπέρτερους Πέρσες.
Διέθεταν καλά εκπαιδευμένους πολίτες-στρατιώτες και εξαιρετικούς στρατηγούς. Όπως ο Μιλτιάδης και ο Θεμιστοκλής.
Οι Θεσσαλοί Ιππείς φημίζονταν για το εξαιρετικό τους ιππικο. Που θεωρείται από τα καλύτερα στην αρχαία Ελλάδα. Σε αντίθεση με τους βαριά οπλισμένους Σπαρτιάτες, οι Θεσσαλοί εκμεταλλεύονταν την ευκινησία τους. Στο πεδίο της μάχης.
Οι Θηβαίοι και ο Ιερός Λόχος ήταν ένα σώμα 300 επιλεγμένων ανδρών. Με έμφαση στη στρατιωτική πειθαρχία και τη δεμένη μεταξύ τους σχέση. Στη Μάχη των Λεύκτρων (371 π.Χ.), οι Θηβαίοι υπό τον Επαμεινώνδα νίκησαν συντριπτικά τον στρατό της Σπάρτης. Τερματίζοντας την ηγεμονία της.
Οι Μακεδόνες του Φιλίππου και του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ο Φίλιππος Β’ μετέτρεψε τον μακεδονικό στρατό σε μόνιμο. Επαγγελματικό και υψηλά εκπαιδευμένο.
Η μακεδονική φάλαγγα με τις σάρισες (μακριές λόγχες) υπερείχε. Ο Μέγας Αλέξανδρος ηγήθηκε του ίσως πιο επιτυχημένου εκστρατευτικού σώματος.
Οι Σπαρτιάτες πράγματι διέθεταν σπουδαία στρατιωτική πειθαρχία και φήμη. Ομως δεν ήταν απαραίτητα «ανώτεροι» από όλους τους άλλους. Οι Αθηναίοι, Θηβαίοι, Θεσσαλοί και Μακεδόνες διέθεταν διαφορετικά πλεονεκτήματα.
