Τα περήφανα Άγραφα ζωντάνεψαν και πάλι στον ετήσιο χορό τους στη Λιβαδειά
Τα τραγούδια είναι η ωδή στη φύση και στους ανθρώπους της. Μιλούν για τον έλατο, τη βρύση, το ρέμα, το χιόνι στα βουνά. Μιλούν, όμως, και για τους ανθρώπους
To Σάββατο 13/12/2025, πραγματοποιήθηκε ο ετήσιος χορός του Συλλόγου Ευρυτάνων Επαρχίας Λιβαδειάς «Τα Άγραφα». Ένας ιδιαίτερα δυναμικός σύλλογος, με έντονο πολιτιστικό αποτύπωμα στη Βοιωτία, αλλά και στην ιδιαίτερη πατρίδα, την Ευρυτανία.
Με χαρά και συγκίνηση, ανταποκρίθηκε όπως πάντα στην πρόσκλησή τους, ο αντιπεριφερειάρχης Βοιωτίας, Γιώργος Ντασιώτης, λόγω της Ευρυτάνικης καταγωγής του, αλλά και λόγω των ισχυρών παιδικών παραστάσεων που κουβαλά, όπως αναφέρει, από τα χρόνια που έζησε εκεί.
Κι όπως τα χαρακτηρίζει, «χρόνια φτωχά και δύσκολα, σε έναν τόπο παρατημένο, με ανύπαρκτες υποδομές, που δεν μπορούσε να κρατήσει τους ανθρώπους του. Χρόνια, όμως, που γέννησαν εμπειρίες, σοφία και πείσμα. Χαίρομαι που σήμερα οι υποδομές βελτιώνονται σημαντικά για τους λιγοστούς εναπομείναντες, αλλά και τους πολλούς επισκέπτες.
Η Ελλάδα μας, δυστυχώς, μοιάζει να διώχνει τα παιδιά της. Παλιά άδειασε η ύπαιθρος, γέμισαν τα αστικά κέντρα και τώρα αδειάζει ολόκληρη η χώρα…
Στον χαιρετισμό μου στάθηκα σε όλα αυτά, καθώς και στην περηφάνια που νιώθω, ως Ευρυτάνας, αλλά και ως Βοιωτός, για τον τόπο που γεννήθηκα, αλλά και για αυτόν που ζω και υπηρετώ με πάθος.
Ο Πρόεδρος του Συλλόγου, ένας δραστήριος νέος ο Σταύρος Μερμίγκης, παρουσίασε τις πολλές και αξιόλογες δράσεις του Συλλόγου.
Πιστεύω, όμως, ότι η μεγαλύτερη προσφορά τέτοιων συλλόγων είναι η πραγματική διάσωση της παράδοσης. Μιας παράδοσης, ενός τόπου που οι περισσότεροι άνθρωποί του δεν τον κατοικούν πια, αφού οι Ευρυτάνες είναι σκορπισμένοι σε όλο τον πλανήτη.
Η παράδοση αυτή τραγουδιέται και χορεύεται, ενώ οι σύλλογοι αυτού του επιπέδου είναι ζωντανοί αναμεταδότες της.
Τα τραγούδια είναι η ωδή στη φύση και στους ανθρώπους της. Μιλούν για τον έλατο, τη βρύση, το ρέμα, το χιόνι στα βουνά. Μιλούν, όμως, και για τους ανθρώπους:
τον γεροτσέλιγκα, το λεβέντη νιο, τη μαυρομαλούσα κόρη, αλλά και τα κοπάδια και τα πιστά τσοπανόσκυλα.
Τα τραγούδια είναι οι διαχρονικές εφημερίδες των βουνών, ενώ οι χοροί, λεβέντικοι και περήφανοι, με βαρύ βηματισμό, μοιάζουν με την άγρια και όμορφη φύση τους.
Οι σύλλογοι, όπως «Τα Άγραφα», δεν είναι απλώς μια συνάθροιση ανθρώπων.
ΚΡΑΤΟΥΝ ΖΩΝΤΑΝΟ ΕΝΑΝ ΤΟΠΟ που δεν κατοικούν και ενώνουν τα ΨΗΛΑ ΒΟΥΝΑ της καρδιάς μας με τους ΟΜΟΡΦΟΥΣ ΚΑΜΠΟΥΣ της ζωής μας.
Κλείνοντας, θέλω να πω μόνο αυτό:
ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ στην ποιότητα της προσπάθειάς σας.
ΧΑΙΡΟΜΑΙ που είστε τόσοι πολλοί και όλων των ηλικιών.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που κρατάτε ζωντανή την πατρίδα της μνήμης μας.
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ και πάντα δίπλα σας.
ΣΗΜ.: (την πλακέτα που μου απονεμήθηκε την αφιερώνω σε κάθε άνθρωπο που η σκέψη της ιδιαίτερής του πατρίδας, του δημιουργεί ΜΟΝΟ θετικά και δημιουργικά συναισθήματα).
