Κλονίστηκαν” από τις πρόσφατες πρωθυπουργικές διαβεβαιώσεις ότι η κυβέρνηση θα εξαντλήσει την τετραετία και οι εκλογές δεν πρόκειται να γίνουν νωρίτερα από την “ώρα τους”, την άνοιξη του ’23 − αλλά πρόσκαιρα και για λίγα μόνο εικοσιτετράωρα.
Το “κάψιμο” της τρίτης κάλπης και το άνοιγμα της συζήτησης για μετεκλογικές συνεργασίες από τον ίδιο τον πρωθυπουργό επανέφερε τις εκτιμήσεις στην Κουμουνδούρου ότι οι εκλογές δεν αργούν, και πάντως δεν πρόκειται να ευοδωθούν μακροπρόθεσμοι σχεδιασμοί της κυβέρνησης.
Σφυγμομετρήσεις
Είναι “κλειδί” οι δημοσκοπήσεις που δημοσιεύτηκαν τις τελευταίες μέρες για την “ανάταση” ηθικού που επικρατεί στην Κουμουνδούρου, σε μια συγκυρία που ο ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζεται και για το συνέδριο της διεύρυνσης και του μετασχηματισμού του.
Και μπορεί το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να μην εμφανίζει αξιοσημείωτη άνοδο σε ποσοστά, αλλά ευαρεστείται απολύτως –για την ώρα− με την πτώση των δημοσκοπικών ποσοστών της κυβέρνησης και τη μείωση της ψαλίδας σε μονοψήφιο πλέον ποσοστό.
Σύμφωνα με συνεργάτες του Αλέξη Τσίπρα, άλλωστε, η “μεγάλη” δημοσκοπική εικόνα, όπως την αξιολογεί η Κουμουνδούρου, είναι: τάση μεγάλης πτώσης για τη Ν.Δ., πτωτική τάση για το ΚΙΝΑΛ και ανοδική τάση για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Βάσει των ίδιων αναλύσεων, το πιο αξιοσημείωτο πολιτικό και κοινωνικό εύρημα των σφυγμομετρήσεων είναι πως τα πρόσφατα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση για τη συγκράτηση των επιπτώσεων από την ακρίβεια και την ενεργειακή κρίση κρίνονται ανεπαρκή από συντριπτικό ποσοστό των πολιτών, με κυρίαρχα τα αρνητικά συναισθήματα: ανασφάλεια, θυμό και απελπισία.
Δεν διακρίνουν, εξάλλου, περιθώρια για βελτίωση της κατάστασης στο μέτωπο της ακρίβειας προσεχώς, αφού εκτιμούν ότι τα δύσκολα είναι μπροστά: Εκρηκτικές ανατιμήσεις σε ρεύμα, συνεπακόλουθα και αγαθά, περαιτέρω εκτίναξη πληθωρισμού, θα “ροκανίσουν” ακόμα περισσότερο το πολιτικό κεφάλαιο της κυβέρνησης, καθώς αυτά είναι ζωτικά ζητήματα για την καθημερινότητα των πολιτών, που δεν προβλέπεται να αποκλιμακώνονται με βάση τις επιλογές της.
Ιδιαιτέρως, δε, σπουδαιολογούν στα “κεντρικά” του ΣΥΡΙΖΑ τη δημοσκόπηση της MRB. Ευλόγως την αξιοποιούν και επικοινωνιακά από την Κουμουνδούρου, υπό την έννοια ότι είναι η πρώτη φορά στα δημοσκοπικά χρονικά των τελευταίων 2,5 χρόνων που ο ΣΥΡΙΖΑ “παίρνει” κεφάλι από την κυβερνητική παράταξη έστω σε επίπεδο ποιοτικών ευρημάτων. Εξού και “παιανίζουν” το εύρημα ότι το 27,8% των πολιτών θεωρεί πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα προσέφερε αποτελεσματικότερη στήριξη για το θέμα της ακρίβειας. Είναι αυτό που τους οδηγεί στον συλλογισμό πως “ο ΣΥΡΙΖΑ στο πραγματικό πρόβλημα που απασχολεί τους πολίτες, σύμφωνα με όλες τις μετρήσεις, και θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό και τις εκλογές, υπερέχει της κυβέρνησης 8,7% και αυτή είναι μία ουσιαστική διαφορά. Για πρώτη φορά η αξιωματική αντιπολίτευση περνά μπροστά από την κυβέρνηση σε ό,τι αφορά την ικανοποίηση των πολιτών”, αναφέρουν οι ίδιες πηγές.
Κοντολογίς, η αναιμική δημοσκοπική επίδοση του ΣΥΡΙΖΑ δεν τους προκαλεί την ίδια αμηχανία με όλο το προηγούμενο διάστημα της κυβερνητικής θητείας: Είναι σαφές ότι ποντάρουν ανοιχτά σε λογική “συγκοινωνούντων δοχείων”.
Συνεργασίες
Στην Κουμουνδούρου, άλλωστε, είναι πεπεισμένοι πλέον ότι η κυβερνητική φθορά είναι αναντίστρεπτη για την κυβέρνηση και εκεί αποδίδουν και τη συζήτηση που άνοιξε ο κ. Μητσοτάκης για μετεκλογικές συνεργασίες: Ο πρωθυπουργός βρίσκεται, κατά τη συριζαϊκή ανάγνωση, σε “κενό στρατηγικής, αφού πρέπει να “απαντήσει ξεκάθαρα το ερώτημα: Με ποιον θα κυβερνήσει, δεδομένου ότι τη φαντασίωση της αυτοδυναμίας την έκαψε ο ίδιος. Με τον Βελόπουλο; Ή ελπίζει να κάνει κυβέρνηση μεταγραφών και διασπάσεις κομμάτων; Ας βγει να το πει”.
Ευανάγνωστη η πρόθεση του Αλέξη Τσίπρα να απομακρύνει τον Κυριάκο Μητσοτάκη από το Κέντρο, αξιοποιώντας το “όχι” του ΚΙΝΑΛ προς τη Ν.Δ. και την προϋπόθεση που έθεσε ο Νίκος Ανδρουλάκης περί “σοσιαλδημοκρατικού σχεδίου”. Σε επίπεδο αφηγήματος, ο ΣΥΡΙΖΑ “σπρώχνει” διά της ατόπου τη Ν.Δ. προς αναζήτηση συμμαχιών στα δεξιά της, τον Κυριάκο Βελόπουλο εν προκειμένω, καθώς είναι δεδομένη η εκπεφρασμένη επιδίωξη του Αλέξη Τσίπρα για επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ στον “μεσαίο χώρο”. Αυτόν που παραδοσιακά αναδεικνύει τις κυβερνήσεις.
