Μάρτυρες τότε και τώρα!
Ιερός Χρυσόστομος: “Ο θάνατος των μαρτύρων είναι παρηγοριά των πιστών, παρρησία
της Εκκλησίας, σύσταση του χριστιανισμού, κατάλυση του θανάτου, απόδειξη της
Αναστάσεως, γελοιοποίηση των δαιμόνων, διδασκαλία της ενάρετης ζωής, παρακίνηση
για περιφρόνηση των παρόντων πραγμάτων και οδός για επιθυμία των μελλοντικών
αγαθών. Είναι παρηγοριά για τις συμφορές που μας έχουν βρει καθώς και ρίζα και πηγή
και μητέρα όλων των αγαθών”. Διαβάζοντας, κάποιος αυτούς τους λόγους και προσεγγίζοντας τα μαρτύρια των χριστιανών,
αντιλαμβάνεται την ουσία των λόγων του Ιερού Χρυσόστομου και διαπιστώνει τον ψαλμικο
ύμνο: “Των εν όλων τω κόσμω Μαρτύρων σου, ως πορφύραν και βύσσον τα αίματα η
Εκκλησία σου στολισαμένη, Χριστέ ο Θεός”.
Θα νόμιζε κανείς ότι τουλάχιστον τα σωματικά μαρτύρια θα αποτελούσαν παρελθόν για
τους χριστιανούς του 2025 και έρχεται η Κυριακή της 22ας Ιουνίου 2025 και στην πόλη της
Δαμασκού στην Ενορία του Προφήτου Ηλιού, φιλήσυχοι, ταπεινοί άνθρωποι, καθημερινοί
όπως εμείς βρίσκουν μαρτυρικό θάνατο μέσα στην Εκκλησία την ώρα της Θείας
Λειτουργίας που προσεύχονται. Μαρτυρούν για την πίστη τους ως αμνοί άμωμοι. Θα
τολμούσα να πω ότι μοιάζουν με τους Νεομάρτυρες που ο Μητροπολίτης Κοζάνης κυρός
Διονύσιος έγραφε: “Είναι τα καινούργια θύματα στο βωμό της πίστεως, η νέα προσφορά
της Εκκλησίας στο ιδανικό της ελευθερίας… Το αίμα τους, καθώς επότιζε κάθε τόσο και σε
κάθε τόπο το χώμα, κρατούσε τη θρησκευτική πίστη και ζωογονούσε το εθνικό φρόνημα
των ραγιάδων. Η αφαίμαξη του χριστιανικού στοιχείου με τους εξισλαμισμούς είναι το
μόνιμο και μεγάλο πρόβλημα που αντιμετώπιζε η Ορθοδοξία κατά τη διάρκεια της
δουλείας”.
Οι μάρτυρες της σφαγής της Δαμασκού επιβεβαιώνουν με τον πιο τραγικό τρόπο το μένος
τους σκότους έναντι του φωτός, του ψέματος έναντι της αλήθειας, επιβεβαιώνουν επίσης
περίτρανα ότι οι ορθόδοξοι χριστιανοί το μόνο όπλο που έχουν είναι η προσευχή τους στον
αληθινό Θεό, σε αντίθεση με όλους τους άλλους που τα χέρια τους στάζουν αίμα και
ανθρώπινες ζωές. Το γεγονός της σφαγής της Δαμασκού διαψεύδει και περίτρανα όλους
εκείνους που με δόλιους τρόπους προσπαθούσαν να πείσουν το λαό του Θεού ότι τα
μαρτυρία του παρελθόντος είναι μυθεύματα και εφευρήματα των παπάδων. Βλέποντας τα
αίματα και τα πτώματα των νεκρών μέσα στην Εκκλησία διαπιστώνουμε τη συνέχεια από το
μαρτυρικό παρελθόν της Ορθοδοξίας. Παρηγορούμαστε, όμως, από τη φράση του
Μεγάλου Βασιλείου που λέει για τα μαρτυρικά Λείψανα: “Αγίασμα στους υγιείς,
φυλακτήριο σε εκείνους που ζουν με σωφροσύνη, χορηγός ευφροσύνης και στους ασθενείς
παρηγοριά”. Δεν πρέπει να φοβόμαστε, ο Χριστός γνωρίζει, ευλογεί και φυλάει τη ζωή μας.
Το μόνο που πρέπει να λέμε με την καρδιά μας είναι “Χριστιανά τα τέλη της ζωής ημών,
ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά και καλήν απολογίαν την επί του φοβερού βήματος του
Χριστού, αιτησώμεθα”.
Αρχιμ. Νικόδημος Κάστιζας
Εφημέριος Ι. Ν. Αγίου Γεωργίου Θηβών
