Το ζητούμενο των επενδύσεων και η νέα υπεραγορά στη Θήβα
Του Θωμά Κιούση*
Η αναζήτηση για χωροταξικά καλύτερες και πιο κερδοφόρες συνθήκες λειτουργίας είναι μια συνηθισμένη στρατηγική επιλογή για τις επιχειρήσεις.
Το ίδιο ισχύει για τη Lidl και την επιλογή της να κλείσει το υπάρχον κατάστημα στη Θήβα και να επιδιώξει να το λειτουργήσει στην περιοχή του πάρκου του Αη Γιάννη (χώρος λαϊκής αγοράς).
Σε ότι αφορά το δήμο όμως, η εξέλιξη αυτή μπορεί να ερμηνευτεί και ως ένδειξη αναποτελεσματικότητας και αποτυχίας να συμβάλει στην ουσιαστική ανάπτυξη της πόλης με σχέδιο, οργάνωση, με στοχευμένη χωροταξικά προσέλκυση και διατήρηση επενδύσεων από υφιστάμενες και νέες επιχειρήσεις.
Γιατί όλη η περιοχή από τον κόμβο Μιχαηλίδη προς τα δυτικά κατά μήκος του δρόμου, θα μπορούσε να αποτελέσει πόλο έλξης για επενδυτικά σχέδια με σημαντικά πλεονεκτήματα για επιχειρήσεις και πολίτες (κοντινή απόσταση από τον αστικό ιστό, πρόσβαση, επαρκείς χώροι) και η πόλη, ειδικά στα πιο επιβαρυμένα σημεία, να λειτουργεί πιο «ανθρώπινα» με καλύτερη ποιότητα ζωής και εστίαση στα συγκριτικά πλεονεκτήματα που διαθέτει, όπως η αξιοποίηση του μοναδικού πολιτιστικού και ιστορικού της πλούτου και κατά συνέπεια με ευνοϊκές προϋποθέσεις για τις οικονομικές δραστηριότητες που συνδέονται με άμεσο και έμμεσο τρόπο με αυτό.
Παρόλο που οι επιχειρηματικές αποφάσεις, λαμβάνονται συχνά υπό το πρίσμα πολυπαραγοντικών δεδομένων, τα προβλήματα με τον καταβολισμό των Ρομά και η μη αντιμετώπιση του θέματος τόσα χρόνια, είναι προφανές ότι αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα για νέες επενδύσεις στην περιοχή, αλλά και παράγοντα που συμβάλει στο κλείσιμο ή την απομάκρυνση ήδη υφιστάμενων επιχειρήσεων.
Στην περίπτωση της άδειας εγκατάστασης της Lidl, πέρα από τα νομικά και πολεοδομικά ζητήματα, βασικό κριτήριο για την στάση της δημοτικής αρχής και κατ’ επέκταση την απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, θα ήταν αναμενόμενο να είναι η αναζήτηση απαντήσεων σε ερωτήματα όπως: Τί μπορεί να μεγιστοποιήσει το όφελος για τους πολίτες και ποιες θα είναι οι επιπτώσεις στην καθημερινότητα, στην ποιότητα ζωής και στην μικροοικονομία της πόλης από μια τέτοια απόφαση;
Για ποια ανάπτυξη μιλάμε όμως με τη νέα εγκατάσταση όταν μεταξύ άλλων αναμένεται:
– Αναδιανομή της πίτας της εμπορικής δραστηριότητας προς όφελος της νέας υπεραγοράς. Το επιχείρημα του εκπροσώπου της επιχείρησης ότι η Lidl πουλά δικά της προϊόντα και επομένως δεν θα υπάρχουν αρνητικές συνέπειες για τους υπόλοιπους, δεν ευσταθεί. Αν δεν προσδοκούσαν περισσότερες πωλήσεις σε ένα δεδομένο μέγεθος αγοράς, δεν θα υπήρχε λόγος η εταιρία να επιδιώκει τη μετεγκατάσταση και να αναλάβει το σημαντικό κόστος της επένδυσης.
– Ελάχιστο ή μηδαμινό όφελος στην απασχόληση, καθώς με το άνοιγμα του νέου, το υπάρχον σούπερ μάρκετ θα κλείσει, επομένως ο αριθμός των εργαζομένων θα παραμείνει πάνω – κάτω σταθερός και
– Η δημιουργία της νέας μεγάλης υπεραγοράς, θα εντείνει τις δυσκολίες και θα επιβαρύνει την καθημερινότητα των πολιτών στην περιοχή του Αη Γιάννη και των Αγίων Θεοδώρων.
Το γεγονός ότι σύσσωμος ο εμπορικός κόσμος της Θήβας αντιτάσσεται στη κατασκευή της νέας υπεραγοράς, δεν μπορεί να είναι κάτι τυχαίο ή ένα πείσμα με συντεχνιακά χαρακτηριστικά.
Είναι μια έκφραση αγωνίας, από επαγγελματίες και μικρομεσαίες επιχειρήσεις που «ματώνουν» καθημερινά και αγωνίζονται να επιβιώσουν έχοντας να αντιμετωπίσουν τις νέες συνθήκες όπως διαμορφώνονται στην αγορά, τα υψηλά κόστη, τον ακόμα και αθέμιτο ανταγωνισμό.
Οι απλοί επαγγελματίες του μόχθου κάθε μέρα που γυρνάνε το κλειδί στην πόρτα για να ανοίξουν το κατάστημά τους με την αγωνία πόσοι πελάτες θα μπουν, τί είσπραξη θα κάνουν και αν θα καταφέρουν να καλύψουν τα έξοδα για να συντηρήσουν στη συνέχεια τους ίδιους και τις οικογένειες τους, περιμένουν τη δημοτική αρχή αρωγό, όσο και όπως μπορεί για να αντιμετωπίσουν καλύτερα τις δυσκολίες.
Περιμένουν μια στήριξη, ένα χέρι βοήθειας, όπως με κάποια έργα υποδομής, με πιο καθαρή, πιο φιλική, πιο επισκέψιμη πόλη.
Αντί για στήριξη όμως, κατηγορούνται επειδή αντιδρούν στη νέα υπεραγορά, για κατεστημένες λογικές που κρατούν την πόλη πίσω.
Εκτός δηλαδή από τις συνέπειες της απόφασης με την άδεια, είναι και η παντελής έλλειψη ενσυναίσθησης για τα προβλήματα για τον αγώνα που δίνουν καθημερινά για να κρατηθούν όρθιοι και μαζί τους να κρατηθεί η πόλη.
Οι μικρομεσαίοι είναι η ραχοκοκαλιά όπως συνηθίζουμε να λέμε για την ελληνική οικονομία. Πολύ περισσότερο για μια πόλη όπως η Θήβα. Δίνουν εργασία, εισοδήματα που παραμένουν στον τόπο και που με τη διαδικασία της μόχλευσης έχουν πολλαπλασιαστικά οφέλη για την πόλη.
Η στήριξη τους δεν μπορεί να είναι ευχολόγιο ούτε σχήμα λόγου για εύκολη κατανάλωση. Χρειάζονται πράξεις, απτές αποδείξεις που έμπρακτα να αναγνωρίζουν τη σημασία του ρόλου τους σε ένα περιβάλλον που ο ελεύθερος ανταγωνισμός δεν λειτουργεί αποτελεσματικά και δίκαια, αλλά σε βάρος των μικρών και οι προοπτικές με βάση τα σημερινά δεδομένα περιορίζουν τα περιθώρια αισιοδοξίας.
Η στήριξή τους στον καθημερινό αγώνα που δίνουν είναι ξεκάθαρα προς όφελος της Θήβας.
* Οικονομολόγος, πρ. δημοτικός σύμβουλος δήμου Θηβαίων
