Προβολή του ντοκιμαντέρ “Ασκός του Αιόλου” με θέμα
τις βιομηχανικές αιολικές εγκαταστάσεις παραγωγής ενέργειας
Στην αυλή της Σφήνας (Κάδμου 48) την Τετάρτη 1 Ιουλίου στις 20:30
Θα προηγηθεί ενημέρωση από μέλη της επιτροπής αγώνα “ΕΛΙΚΩΝΑΣ & ΑΓΩΝΑΣ”
Ο«Ασκός του Αιόλου»(Windbag of Aeolus), σε σκηνοθεσία Νασίμ Αλάτρας, είναι ένα ντοκιμαντέρ που ερευνά το θέμα της Αιολικής ενέργειας στην Ελλάδα. Σκοπός του είναι να δώσει πληροφορίες στον μη μυημένο θεατή για τις ανεμογεννήτριες, τη λειτουργία τους και το ρόλο τους σε αυτό που ονομάζουμε «Πράσινη Ανάπτυξη».
Ο «Ασκός του Αιόλου» στόχο έχει να φωτίσει το μέγεθος της εμπλοκής εθνικών και πολυεθνικών εταιριών καθώς και του πολιτικού συστήματος της χώρας στην «Πράσινη Ανάπτυξη», να δώσει στοιχεία για το, τι είναι η Αιολική Ενέργεια και ποιος είναι ο περιβαλλοντικός, οικονομικός και πολιτικός ρόλος στις τοπικές κοινωνίες.
Με αφορμή την αλόγιστη διασπορά ανεμογεννητριών σε όλη τη χώρα και την ασύστολη χορήγηση αδειών σε πολυάριθμες εταιρείες εγκατάστασης αιολικών, η Ομάδα Παραγωγής του ντοκιμαντέρ επιδίωξε να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι αλλά και να καταγράψει την αλλοίωση του φυσικού περιβάλλοντος στις περιοχές αυτές, καθώς και να μεταφέρει στο κοινό με κάθε λεπτομέρεια τις ευρύτερες περιβαλλοντικές, κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες των λεγόμενων επενδύσεων «πρώτης προτεραιότητας». Ο Ασκός του Αιόλου ευελπιστεί να αποτελέσει ένα εργαλείο στα χέρια των κατοίκων όλων των περιοχών, που εδώ και δεκαετίες αγωνίζονται με πείσμα ενάντια στην υφαρπαγή και την ιδιοποίηση γης και φυσικών πόρων, για να εκφράσουν ευρύτερα την αντίθεσή τους στην καταστροφή των βουνών τους και για να φέρουν στο φως τα πραγματικά κίνητρα που τους κάνουν να εναντιώνονται στα μεγαθήρια και τις πολυεθνικές της «πράσινης τεχνολογίας» των ανεμογεννητριών.
Το ντοκιμαντέρ, είναι το αποτέλεσμα 2 χρόνων γυρισμάτων σε 16 περιοχές της Ελλάδας και άλλων δύο χρόνων επισταμένης δημοσιογραφικής έρευνας, αποκαλύπτει μια πραγματικότητα που παρέμενε επιμελέστατα κρυμμένη κάτω από τη σκόνη της αδιαφάνειας και της προπαγάνδας της πράσινης ανάπτυξης.
Στην Ελλάδα του 2020 και υπό το πρόσχημα της “πράσινης ανάπτυξης” εκατοντάδες ορεινές και νησιωτικές περιοχές της χώρας ξεκοιλιάζονται ή σχεδιάζεται να ισοπεδωθούν για την εγκατάσταση αιολικών εργοστασίων (ΒΑΠΕ).
Η καταστροφή που προκαλείται είναι τεράστια και δυστυχώς μη αναστρέψιμη. Άγραφα, Σαμοθράκη, Ικαρία, Τήνος, Άνδρος, Πάρος, Λέσβος, Ροδόπη, Βασιλίτσα, νότια Πίνδος, Άσκιο, Βέρμιο, Πιέρια, Κίσσαβος, νότιο Πήλιο, Οίτη, Οξυά, Αιτωλοακαρνανία και Ναυπακτία, Ελικώνας και Κιθαιρώνας, Ζήρεια, Λύρκειο, Πάρνωνας, Βόρειος Ταΰγετος, Καβομαλιάς, Μάνη, Κύθηρα, Κρήτη, Κάρπαθος και Εύβοια είναι μερικά μόνο από τα ονόματα των “μελλοθάνατων” τόπων. Ακόμα και τα “Γκαλαπάγκος της Μεσογείου”, 14 απομονωμένες και με τεράστια οικολογική αξία νησίδες του Αιγαίου προστατευόμενες από διεθνείς συμβάσεις, βρίσκονται στο στόχαστρο των “πράσινων” επενδυτών.
Όπου οι αντιδράσεις είναι σθεναρές, αναλαμβάνουν δράση οι δυνάμεις καταστολής. Στα Άγραφα -και όχι μόνο- αστυνομικοί και σεκιουριτάδες αλωνίζουν σχεδόν στα 2.000 μέτρα και προσφέρουν κάλυψη σε παράνομες εργασίες.
Είναι ίσως η πρώτη φορά που τόσοι βιότοποι, αδιατάρακτοι έως τώρα από την ανθρώπινη παρουσία, απειλούνται από τη βιομηχανοποίηση. Το οξύμωρο είναι ότι όλα αυτά συντελούνται στο όνομα της δήθεν προστασίας της φύσης και πλασάρονται από τους επενδυτές ως “φιλοπεριβαλλοντικές επενδύσεις”.
Στην πραγματικότητα το μόνο που τους νοιάζει είναι τα σίγουρα κέρδη που εξασφαλίζουν από τις επιδοτήσεις και τις υψηλές εγγυημένες τιμές πώλησης του ηλεκτρικού ρεύματος. Αυτά τα χρήματα φυσικά προέρχονται από δημόσιους πόρους και τους φουσκωμένους λογαριασμούς ρεύματος με το Ειδικό Τέλος Μείωσης Εκπομπών Αερίων Ρύπων (ΕΤΜΕΑΡ) το οποίο σύμφωνα με τη Δ.Ε.Η. Προορίζεται για την “αποζημίωση” των παραγωγών ενέργειας από Α.Π.Ε.
Την ίδια στιγμή, με τις ευλογίες της ελληνικής και ευρωπαϊκής άρχουσας τάξης, φαραωνικές επενδύσεις υλοποιούνται ή σχεδιάζονται ανά την επικράτεια: οι εξορύξεις χρυσού έχουν ήδη μετατρέψει περιοχές της Χαλκιδικής σε σεληνιακό τοπίο, δεκάδες ρέματα σχεδιάζεται να μπαζωθούν για τη δημιουργία μικρών υδροηλεκτρικών εργοστασίων, η εκτροπή του Αχελώου επανέρχεται με δηλώσεις του ίδιου του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ, οι εξορύξεις βωξίτη μετά την Γκιώνα και τον Παρνασσό απειλούν και την Οίτη, ενώ η Ήπειρος και οι μισές μας θάλασσες έχουν χωριστεί σε “οικόπεδα” ερευνών για υδρογονάνθρακες και έχουν μοιραστεί σε πολυεθνικές.
Απέναντι στον βιασμό της φύσης, προς όφελος των λίγων και ισχυρών, δεν θα παραμείνουμε απλοί παρατηρητές/συνένοχοι.
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
