Ο Γιώργος Κοκκίνης αποτελεί έναν μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του μπάσκετ της Περιφέρειας έχοντας αφήσει το στίγμα του τόσο ως παίκτης, αλλά πολύ περισσότερο ως προπονητής.
Θηβαίος στην καταγωγή, αλλά που δεν περιορίστηκε ποτέ στα πάτρια εδάφη, άφησε το στίγμα του σε αρκετές πόλεις της Περιφέρειας, με πολλούς να μιλούν ακόμα και σήμερα για την προσφορά του στο άθλημα.
Ένας απ’ αυτούς, ο Νίκος Παπούλιας, προπονητής τα τελευταία χρόνια στον Απόλλωνα Λιβαδειάς, ένας άνθρωπος όμως, που με τη σειρά του έχει συνδέσει το όνομά του με τον ιστορικό ΓΑΣ Άμφισσας.
Ο Παπούλιας, που είναι…μετρ στις ιστορικές αναδρομές, μέσω ανάρτησης του, φέρνει στην επιφάνεια και ζωντανεύει μνήμες από τη δεκαετία του ’80, όταν ο Γιώργος Κοκκίνης αποτέλεσε τον πρώτο προπονητή, που όπως λέει χαρακτηριστικά, προσπάθησε να μάθει το οργανωμένο μπάσκετ στην Άμφισσα.
‘‘Εμφανίστηκε στο ανοικτό γήπεδο μπάσκετ του Εθνικού Σταδίου Άμφισσας τον Οκτώβριο του 1984, προσπαθώντας να μάθει την Άμφισσα να παίζει οργανωμένο μπάσκετ με αρχές. Ήταν ο πρώτος «ξένος» προπονητής καλαθοσφαίρισης που ήρθε στην πόλη. Η τότε διοίκηση των Κραβαρτόγιαννου, Απιτιγιαγόπουλου, Παπούλια, Κοντονίκου, Ταλαμάγκα, Ζαχαρόπουλου, Στάικου, Μαυραειδή τον προσέλαβε, θέλοντας η ομάδα να οργανωθεί αγωνιστικά και να βάλει βάσεις για ένα καλύτερο μέλλον και διαπιστώνοντας πως η έλλειψη καθοδήγησης από τον πάγκο ήταν φανερή, αφού με την έναρξη του πρωταθλήματος το 1984-1985, ο ΓΑΣ έκανε άσχημο ντεμπούτο με μία ανέλπιστη ήττα εντός έδρας, με σκορ 40-44, από τα Φάλαρα Στυλίδας.Ο Κοκκίνης (γεν. 23/8/1952) ερχόταν δύο φορές την εβδομάδα από Θήβα (Τετάρτη – Παρασκευή και κάποιες φορές Σάββατο) και στον αγώνα που γινόταν Κυριακή πρωί. Οι προπονήσεις γίνονταν κάτω από δύσκολες συνθήκες με βρεγμένο το γήπεδο πολλές φορές και απίστευτο κρύο το χειμώνα. Οι ντόπιοι παίκτες περιμέναμε πότε θα εμφανιστεί για να κάνουμε προπόνηση, και μαζευόμαστε στο γήπεδο από νωρίς: Παπούλιας, Ψιλογιάννης, Μαυραειδής, Φαράντος, Παρασκευάς, Βασιλειάδης, Στρωματιάς, Καρβέλης, αλλά και οι μεγαλύτεροι Κοκολόγος, Ζαχαρόπουλος, Τσικνής. Με την έλευση του νέου προπονητή κάποιοι παίκτες σταμάτησαν (Δημητρίου, Μαγκλάρας, Φουσέκης, Κοτσιμπός, Θεοχαρόπουλος) διότι ήταν φοιτητές ή λόγω υποχρεώσεων και ο κόουτς ήθελε τους αθλητές παρόντες στην προπόνηση.Στο πρώτο του παιχνίδι στον πάγκο, η Άμφισσα αντιμετώπισε το Λοκρό Αταλάντης και κέρδισε με 68-50 δείχνοντας πολύ καλά στοιχεία. Τα στατιστικά εκείνου του αγώνα αποτυπώνονται στο φύλλο της εφημερίδας (αρ. 6, σελ. 4) «Αθλητική της Φωκίδας» :Άμφισσα: Ζαχαρόπουλος 16, Κοκολόγος 16, Τσικνής 14, Μαυραειδής 8, Παπούλιας 8, Ζαργάνης 6, Βασιλειάδης, Θεοχαρόπουλος, Φαράντος, Ψιλογιάννης.Λοκρός: Σφήκας 27 ( βοηθός του Οικονόμου στο Σχηματάρι), Καρδαράς 7, Θεοφανόπουλος 6, Μάτος 4 (πατέρας των σημερινών παικτών του Λοκρού), Καλογερόπουλος Π. 4, Δανέλλης 2, Καλογερόπουλος Μ.Διαιτητές: Xαρέμης, ΓεωργίουΟ σύλλογος φαίνεται πως αλλάζει ρότα, εξασφαλίζει μάλιστα και διαφήμιση στην ιστορική κιτρινομπλέ φανέλα και στις φόρμες, την αντιπροσωπεία αυτοκινήτων «ΟPEL TZANAKOΣ». Την ίδια χρονιά εκδίδει και το πρώτο του ημερολόγιο.Μετά τα Χριστούγεννα όμως ο Κοκκίνης αποχώρησε από την Άμφισσα, παρότι έκανε πολύ καλή δουλειά. Το μακρινό της απόστασης και οι υποχρεώσεις με τον Κάδμο Θηβών όπου ήταν προπονητής, οδήγησαν σε ένα βελούδινο διαζύγιο αυτού και της ομάδος. Χρέη προπονητή ανέλαβε το μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου και παλαίμαχος καλαθοσφαιριστής Ηλίας Στάικος. Οι πιο μεγάλοι παίκτες αποχώρησαν, έμειναν οι μικρότεροι και σε αρκετά παιχνίδια με τους αντιπάλους φαινόταν να παίζει ο Δαβίδ με τον Γολιάθ, αφού η ομάδα έχανε με μεγάλες διαφορές, κατεβάζοντας στην ουσία το εφηβικό τμήμα για τις υποχρεώσεις του αντρικού.Το ποτάμι όμως «γυρίζει» πίσω και ο Κοκκίνης επέστρεψε στην Άμφισσα τη σεζόν 1987-1988. Ήταν η πρώτη χρονιά που οι αγώνες γίνονταν μεσημέρι ή απόγευμα Σαββάτου (κι όχι Κυριακές) και σε ανοικτά γήπεδα ακόμη, πλην της Θήβας. Στο πρωτάθλημα συμμετείχαν 9 ομάδες, ο Λοκρός, Άμφισσα, Άρης Θήβας, ΑΣ Φθιώτις, ΓΣ Ιτέας, ΑΚΟ Λιβαδειάς, Παμφθιωτικός, Φάλαρα Στυλίδας και ΓΑΣ Ν. Αρτάκης. Στο κρίσιμο παιχνίδι της τελευταίας αγωνιστικής η Άμφισσα κερδίζει τον ΑΣ Φθιώτις στο Γυμνάσιο Άμφισσας και στέφεται πρωταθλήτρια ΕΣΚΑΣΕ για πρώτη φορά στην ιστορία της.Πηγαίνει στα μπαράζ στην Αθήνα για την άνοδο στη Γ΄Εθνική, περνά στη δεύτερη φάση, αλλά η ήττα στον πρώτο γύρο από το φαβορί ΟΦΗ των Ροδόπουλου, Ηλιάδη, Δελαπάσχου και Ζουρνατζίδη, ήταν καθοριστική, αφού οδήγησε την ομάδα της Κρήτης στα σαλόνια της Γ΄Εθνικής. Μεγάλη ήταν η συμμετοχή των φιλάθλων της Άμφισσας τόσο στους αγώνες της Καλογρέζας όσο και σε αυτούς που έγιναν στα νταμάρια της Καισαριανής, όπου κέρδισαν με διαφορά τη μάχη της εξέδρας.Τα επόμενα χρόνια βρεθήκαμε αντίπαλοι με τον Γιώργο, αφού καθοδηγούσε άλλες ομάδες στην κατηγορία. Τελευταία φορά που συναντηθήκαμε στα γήπεδα του μπάσκετ ήταν το 2009-2010 στη Β΄ΕΣΚΑΣΕ, όπου αυτός ήταν προπονητής στον Κάδμο Θηβών και η ομάδα του αντιμετώπισε τον Μάκαρο Άμφισσας. Αργότερα τα ίχνη του χάθηκαν. Πιστεύοντας πως θα τον συναντήσουμε στα stereabasket awards, στη Χαλκίδα, όπου έγινε βράβευση παλαίμαχων αθλητών του Κάδμου και της ΑΓΕΧ, δεν εμφανίστηκε. Από πληροφορίες μάθαμε πως ζει σε κάποιο χωριό της Βοιωτίας (οι δύο φωτό με τον Κοκκίνη είναι από το αρχείο του φίλου Θανάση Σκούμα). Σίγουρα ο Γιώργος ήταν από τους ανθρώπους που άφησε το στίγμα του στο μπάσκετ της πρωτεύουσας της Φωκίδας – αλλά και της ΕΣΚΑΣΕ – και οφείλουμε να μην τον ξεχνάμε”.
stereabasket.gr
