Η ελληνική οικονομία μετά την δημοσιονομική κρίση και τις επιπτώσεις της, οι οποίες ταλάνισαν τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις της χώρας μας, επί μια δεκαετία τουλάχιστον, έρχεται τώρα αντιμέτωπη με μια νέα κρίση, ίσως ισχυρότερη, αυτή που προκαλεί η πανδημία του κορονοϊού.
Οι ελληνικές επιχειρήσεις και ιδιαίτερα οι μικρές και πολύ μικρές καλούνται να επαναλειτουργήσουν και να αναμετρηθούν με ένα δυσμενές περιβάλλον, που χαρακτηρίζεται από ύφεση, μείωση της κατανάλωσης και γενικά από μειωμένους ρυθμούς.
Όμως η επανεκκίνηση της οικονομίας είναι απαραίτητη και πρέπει να αποτελέσει εθνική προσπάθεια.
Πρέπει όλοι να «βάλουν πλάτη»! Καταβάλουν όμως όλοι την απαραίτητη προσπάθεια; Το ερώτημα είναι ανοιχτό!
Στο πλαίσιο αυτό, σωστά η κυβέρνηση και όλοι οι φορείς της επιχειρηματικής κοινότητας έχουν θέσει, ως απαραίτητο μέτρο για την στήριξη των επιχειρήσεων, την αύξηση της ρευστότητας. Όλοι διαπιστώνουν, ότι είναι επιβεβλημένο να υπάρξει μια επείγουσα ένεση ρευστότητας και να δοθούν δάνεια κίνησης σε όλες τις επιχειρήσεις, που το έχουν ανάγκη, ώστε να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα τους.
Διαπιστώνουμε, ότι η κυβέρνηση προχωρά ένα μεγάλο πρόγραμμα εγγυήσεων και επιδοτήσεων από το κράτος, ώστε να χρηματοδοτηθούν οι επιχειρήσεις. Κύρια εργαλεία αυτής της προσπάθειας υπήρξαν τα προγράμματα ΤΕΠΙΧ Ι, ΤΕΠΙΧ ΙΙ και το πρόγραμμα δανειοδότησης μέσω του νέου Ταμείου Εγγυοδοσίας Επιχειρήσεων Covid-19 που βρίσκεται σε εξέλιξη.
Δυστυχώς όμως, διαπιστώνουμε, ότι άλλη είναι η βούληση της κυβέρνησης και του επιχειρείν και άλλη η βούληση των τραπεζών, οι οποίες κλήθηκαν να υλοποιήσουν αυτές τις δράσεις.
Το ελληνικό τραπεζικό σύστημα δεν φαίνεται να είναι στο ύψος των περιστάσεων, παρά την μεγάλη στήριξη, που απλόχερα του πρόσφερε ο ελληνικός λαός τα τελευταία χρόνια.
Οι τράπεζες ερμηνεύουν και εφαρμόζουν τους κανονισμούς των σχετικών προγραμμάτων, όπως εξυπηρετεί τις δικές τους επιδιώξεις, με μόνο γνώμονα την αύξηση των κερδών τους και την εξυπηρέτηση μιας «στενής» πελατείας τους. Κατά την εξέταση των αιτήσεων δανειοδότησης τίθενται, κατά το δοκούν, αδιαφανή «τραπεζικά» κριτήρια με αποτέλεσμα πολλές υγιείς και βιώσιμες επιχειρήσεις τελικά να αποκλείονται.
Ενδεικτικά υπάρχουν περιπτώσεις, που αιτήσεις συναδέλφων απορρίφθηκαν αδικαιολόγητα, παρόλο που είχαν ασφαλιστική και φορολογική ενημερότητα και δεν είχαν οφειλές προς το τραπεζικό σύστημα ενώ διέθεταν ακόμα και τις σχετικές εγγυήσεις.
Η κατάσταση είναι απαράδεκτη, οι τράπεζες σπρώχνουν τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις σε «λουκέτο» και ναρκοθετούν την ελληνική οικονομία.
Οι τράπεζες πρέπει να αλλάξουν άμεσα τακτική και η κυβέρνηση πρέπει άμεσα να παρέμβει.
Το Επιμελητηριο Βοιωτίας και η επιχειρηματική κοινότητα της Βοιωτίας ζητά την επείγουσα στήριξη των επιχειρήσεων, χωρίς γραφειοκρατικά και ιδιοτελή προσκόμματα.
Με τιμή
Ο Πρόεδρος
Παναγιώτης Αγνιάδης
