ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑ ΑΝΑΔΙΩΤΗ
Η αναγγελία του θανάτου του Ιατρού Επαμεινώνδα Αναδιώτη προκάλεσε σε εμάς του συναδέλφους του αισθήματα θλίψης και συγκίνησης.
Θλίψη διότι αποχαιρετούμε έναν άνθρωπο πρωτίστως και έναν συνάδελφο ο οποίος ξεχώρισε όχι μόνον για την ιατρική δεινότητα αλλά κυρίως για την εύχαρη και θερμή σχέση την οποίαν ανέπτυσσε με τους ασθενείς, τους συναδέλφους και τους συμπολίτες του.
Από την άλλη πλευρά, συγκίνηση μας προκαλεί το γεγονός της απώλειας του συναδέλφου μας, διότι οι περισσότεροι Ιατροί αλλά και οι Θηβαίοι έχουν δεθεί με τον Επαμεινώνδα Αναδιώτη με μνήμες αγαπημένες και ανθρώπινες, οι οποίες βέβαια ως ακριβή κληρονομιά θα μείνουν μαζί μας πλέον.
‘Άλλωστε ποιο άλλο άραγε θα ήταν το έσχατο απομεινάρι μιας γεμάτης, πέραν από τις καλές μνήμες και την αγάπη των συνανθρώπων μας.
Ένας γιατρός που προσέφερε υπηρεσίες σε αντίξοες συνθήκες, διενεργώντας επεμβάσεις ακόμη, που σήμερα αυτές γίνονται σε νοσοκομεία εκτός Θηβών.
Αυτό πέτυχε ο εκλιπών ,χωρίς να διάγει επιτηδευμένο και προσποιητό βίο αλλά πάντοτε με παρρησία και ευθύτητα, αγάπη και φιλία, διάνθιζε τις σχέσεις του με τους ανθρώπους γύρω του.
Και στο μακρύ ταξίδι της ζωής ο Επαμεινώνδας Αναδιώτης, στιβαρό και πιστό συμπαραστάτη είχε την πολυαγαπημένη σύζυγό του και καταλείπει πίσω του την ανθρώπινη καλή μαρτυρία αλλά και δύο υπέροχες ξεχωριστές θυγατέρες, οι οποίες είναι η ζωντανή συνέχεια του πατέρα τους αλλά και οι φορείς του αγαθού ονοματός του.
Διότι ο άνθρωπος στη δύση της ζωής του αυτό κρατά ως αποτέλεσμα, την καλή του φήμη και τους απογόνους του, οι οποίοι διαιωνίζουν το όνομα και την πολιτεία του.
Και πέραν αυτού, όταν το αποτέλεσμα της ζωής είναι , όπως του Επαμεινώνδα Αναδιώτη, ανθρώπινο και ανιδιοτελές, τότε βρίσκει και ανάπαυση η ψυχή αλλά και παρηγοριά οι συγγενείς.
Για όλους εμάς, τους συναδέλφους αλλά και τους συμπολίτες του, ο Επαμεινώνδας Αναδιώτης είναι το σωστό πρότυπο ανθρώπου και επιστήμονα και μακάρι τα χνάρια του να τα ακολουθήσουν και άλλοι ώστε να έχουν την καλή μαρτυρία των ανθρώπων στο τέλος του βίου τους.
Είθε η Θηβαϊκή γη που θα υποδεχθεί τον εκλιπόντα να είναι ελαφριά και η μνήμη του αιώνια.
