Μετά τα έργα της για τον Χαρίλαο και τον Σπυρίδωνα Τρικούπη, η Λύντια Τρίχα επανέρχεται τώρα με μια πλατιά σύνθεση για τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο (1791-1865), υπό τον τίτλο «Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος. Ο ιδρυτής του συνταγματικού κράτους»
Οι βιογραφίες έχουν αρχίσει τα τελευταία χρόνια να διεκδικούν και στην Ελλάδα το ποσοτικό και το ποιοτικό βάρος που ανέκαθεν είχαν στο εξωτερικό.
Μετά τα έργα της για τον Χαρίλαο και τον Σπυρίδωνα Τρικούπη, η Λύντια Τρίχα επανέρχεται τώρα με μια πλατιά σύνθεση για τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο (1791-1865), υπό τον τίτλο «Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος. Ο ιδρυτής του συνταγματικού κράτους», εκδόσεις Πατάκη.
Ο Μαυροκορδάτος υπήρξε πεδίο βολής τόσο για τους συγκαιρινούς του όσο και για πλήθος νεότερους. Η φαναριώτικη καταγωγή και παιδεία του, η ένθερμη εμπλοκή του τόσο στον Αγώνα του 1821 όσο και στις προσπάθειες για τον σχηματισμό και τη συγκρότηση του ελληνικού κράτους, η αντίθεσή του με το βασιλικό ζεύγος του Όθωνα και της Αμαλίας, όπως και η πολυετής παρουσία του στην εγχώρια πολιτική σκηνή, σε συνδυασμό με τη γρήγορη διεθνή του αναγνώριση, αποτελούν πιθανόν μερικές μόνο από τις αιτίες για τις αντιδράσεις τις οποίες έχουν κατά καιρούς προκαλέσει η προσωπικότητα και ο πολιτικός του βίος.
Μακριά από τις παλαιότερες αρνήσεις και προκαταλήψεις, η Τρίχα αποδεικνύει, βασισμένη σε ένα εντυπωσιακό εύρος πηγών και τεκμηρίων, πως ο Μαυροκορδάτος συνέβαλε με όλες του τις δυνάμεις στα πρώτα βήματα τα οποία έκανε η Ελλάδα μετά την επανάσταση και ως προς την εσωτερική της πολιτική και ως προς τη δύσκολη θέση που προσπάθησε να κρατήσει σε ένα γεμάτο ισχυρές αντινομίες και αντιφάσεις ευρωπαϊκό πεδίο. Η απαρασάλευτη προσήλωσή του στον πολιτικό φιλελευθερισμό και στις αρχές της κοινοβουλευτικής διαδικασίας, η απόρριψη της Ρωσίας και η γρήγορη στροφή του προς την Αγγλία, η συμβολή του στη διαμόρφωση της ελληνικής συνταγματικής τάξης (αν και δεν τάχθηκε ποτέ ανοιχτά κατά της μοναρχίας), η μέριμνά του για τη διοικητική, την οικονομική και τη θεσμική διοργάνωση του κράτους υποδεικνύουν το τοπίο στο οποίο έδωσε τις μάχες του ο Μαυροκορδάτος.
Αξίζει τον κόπο να υπενθυμίσουμε τις θέσεις που κατέλαβε ως διπλωμάτης, ως υπουργός και ως πρωθυπουργός (συχνά με περιορισμένα αποτελέσματα). Χαρακτηριστικό δείγμα των σημαντικών συνταγματικών πρωτοβουλιών του είναι το «Προσωρινόν Πολίτευμα της Ελλάδος κατά την εν Επιδαύρω Α’ Εθνικήν Συνέλευσιν», το 1822. Ο Μαυροκορδάτος, πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης, αγωνίστηκε για τη μείωση της απόστασης ανάμεσα στα δύο πολιτικά όργανα του Βουλευτικού και του Εκτελεστικού ενώ το σύνταγμα του 1822, που δεν εφαρμόστηκε ποτέ, υπηρετούσε καθαρά τη φιλελεύθερη, ευρωπαϊκή συνταγματική ιδέα. Να τονίσουμε ακόμα τον ρόλο που ανέλαβε στο σύνταγμα του 1844, τη σύγκρουσή του με τον Καποδίστρια, όταν εκείνος ως πρώτος κυβερνήτης άρχισε να τείνει προς τον αυταρχισμό, αλλά και την επιρροή την οποία άσκησε στο σύνταγμα του 1844. Ναι, ο Μαυροκορδάτος έμεινε πάντοτε πιστός στον δυτικό προσανατολισμό της χώρας δίχως να αγνοήσει ποτέ τα ελληνικά συμφέροντα και τις ελληνικές ανάγκες. Η Τρίχα διερευνά επίσης δια μακρών τον ιδιωτικό βίο του Μαυροκορδάτου: από τη σχέση του με το ζεύγος Σέλεϊ μέχρι τα πάντοτε πενιχρά οικονομικά του, τα άπειρα ταξίδια του, τις απώλειες των παιδιών του και την προβληματική του όραση κατά τη διάρκεια της ωριμότητας.
Ανυποχώρητος κοινοβουλευτικός, απαραγνώριστα φιλελεύθερος, θεμελιωτής των πρώτων ελληνικών συνταγμάτων, οπαδός της Ευρώπης και του εκσυγχρονισμού, φιλότεχνος, διαβαστερός και καλοζωιστής: αυτός είναι ο Μαυροκορδάτος της Τρίχα, ένα πρόσωπο πολύ κοντά και στα σημερινά ζητούμενα της χώρας.
