«Άνοιξε τα χαρτιά» του ο Αλέξης Τσίπρας χθες από το βήμα του Θεάτρου Παλλάς και την εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου του καθώς προανήγγειλε τη δημιουργία νέου φορέα, επιβεβαιώνοντας τις σχετικές πληροφορίες, εκτιμήσεις και συζητήσεις των τελευταίων μηνών.
Στην κατάμεστη αίθουσα του Παλλάς, με πολλούς από το κοινό να τον επευφημούν και να τον παροτρύνουν να επιστρέψει, ο Αλέξης Τσίπρας, μίλησε για την ανάγκη μιας «νέας Μεταπολίτευσης» που θα αποκαταστήσει την ισορροπία του πολιτικού συστήματος. Και κυρίως για την ανάγκη ενός πολιτικού «Βing Βang» που «θα αναδιατάξει ριζικά τους πολιτικούς συσχετισμούς και θα φέρει στο προσκήνιο της πολιτικής νέους πολιτικούς σχηματισμούς με επίκεντρο την συμμετοχή των πολιτών».
Μίλησε, περαιτέρω, για την ανάγκη η δημοκρατική παράταξη «να προχωρήσει σε διεργασίες Επανίδρυσης της πολιτικής και οργανωτικής της υπόστασης», όχι για να αναπαράξει «ελίτ και γραφειοκρατίες σε κομματικά αξιώματα», αλλά «να γίνει ξανά πρωταγωνιστική δύναμη, για τον λαό και για τον τόπο. Μέσα από μια ριζική ανασύνθεση του προοδευτικού χώρου, να δημιουργηθεί μια μεγάλη, πολύχρωμη, κινηματική, αλλά προγραμματικά συμπαγής και αποφασισμένη προοδευτική παράταξη, ικανή να αγκαλιάσει όλους τους αριστερούς, δημοκρατικούς, ευαίσθητους πολίτες. Ώστε να καταφέρει να διεκδικήσει με αξιώσεις την προοδευτική διακυβέρνηση του τόπου μετά τις επόμενες εκλογές».
Απαντώντας και στο ερώτημα που είναι κυρίαρχο πώς θα φτιάξει το νέο κόμμα, χωρίς οργανωτικές δομές και στελέχη, ο Αλέξης Τσίπρας, κάλεσε τους πολίτες να αναλάβουν «πρωτοβουλίες αυτοοργάνωσης» σε κάθε πόλη, γειτονιά, περιοχή, χώρο εργασίας ή φοίτησης, πρωτοβουλίες επανίδρυσης, δικαιοσύνης και αλλαγής, πρωτοβουλίες «που θα σπάνε τα στεγανά της απομόνωσης μεταξύ των πολιτών».
Ισχυρό άλλωστε ήταν το μήνυμα ότι δεν σκοπεύει να συνενώσει τους υπάρχοντες πολιτικούς σχηματισμούς του προοδευτικού χώρου (ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Αριστερά και ΠΑΣΟΚ) και βασικά τους απαξίωσε, με σκληρές αναφορές για τις ηγεσίες τους.
Από τις ηγεσίες του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς, τήρησε αποστάσεις και χωροταξικά, καθώς για τους Σωκράτη Φάμελλο, Αλέξη Χαρίτση, κορυφαία στελέχη και προσωπικότητες του ευρύτερου χώρου (Δραγασάκης, Κατσέλη, Π. Κόκκαλης), είχαν κρατηθεί οι θέσεις στον εξώστη, ώστε τις πρώτες σειρές μπροστά από τις σκηνή να καταλάβουν τα μέλη του Επιστημονικού Συμβουλίου του Ινστιτούτου, δηλαδή του δικού του εγχειρήματος.
Αν αυτός μπορεί να ιδωθεί και ως ένας συμβολισμός για το «χθες» το οποίο απομακρύνεται και το «τώρα», πιο άξιο αναφοράς είναι το γεγονός ότι, ενώ «ένωσε» ουσιαστικά εντός της αίθουσας ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά (Φάμελλος και Χαρίτσης, κάθισαν μαζί όπως και οι βουλευτές των δύο κομμάτων), τους απαξίωσε ενώ την ίδια ώρα τους πρόσφερε μια θέση στο «κατάστρωμα», διαμηνύοντας ότι δεν προβλέπονται προσωπικά ντηλ για την πρώτη θέση.
Ειδικότερα, ο Αλέξης Τσίπρας, αφού επιτέθηκε στην κυβέρνηση – που όπως είπε δεν κάνει λάθος, είναι λάθος – χωρίς να κατονομάσει τον Μητσοτάκη και στη συνέχεια παρουσίασε το όραμά του για ένα «ολιστικό Εθνικό Σχέδιο Αναγέννησης», με τέσσερις πυλώνες, δηλαδή Ανάπτυξη, Αναδιανομή, Ασφάλεια και Ανθεκτικότητα, κάνοντας μάλιστα λόγο και για «σχέδιο ρήξεων με μεγάλα συμφέροντα». Για να φτάσει στο ερώτημα πώς θα γίνει πράξη αυτή η πολιτική αλλαγή όταν η κυβέρνηση, παρά την κοινωνική απογοήτευση, παραμένει κυρίαρχη γιατί «δεν έχει αντίπαλο».
Ακολούθως ανέλυσε αυτό το «δεν έχει αντίπαλο» με αρνητικές αναφορές στα κόμματα της προοδευτικής αντιπολίτευσης, τα δύο από τα οποία εκπροσωπούνταν στην αίθουσα.
«Προσκλήσεις για όλους, ρεζερβέ για κανέναν»
Είπε μεταξύ άλλων:
-Στον προοδευτικό χώρο κυριαρχεί όχι η έγνοια για εναλλακτικό σχέδιο, ούτε η αγωνία για την αλλαγή της σημερινής διακυβέρνησης, αλλά για το ποιος θα είναι πρώτος στο χωριό – αιχμή πρωτίστως για το ΠΑΣΟΚ.
-Πρόκειται για «εικόνα κατακερματισμού και ιδιοτέλειας», που «βοηθά την κυβέρνηση να συντηρεί το βάλτο».
-Κόμματα περίκλειστα στην αυταρέσκεια τους και ηγεσίες που δίνουν την αίσθηση ότι λίγο τους απασχολεί αν η σημερινή κυβέρνηση κερδίσει και μια τρίτη τετραετία. Αρκεί να είναι στις θέσεις τους. Και για όσους τις αμφισβητούν, το ίδιο. Αρκεί να τους δοθεί η ευκαιρία αργότερα, να γίνουν αυτοί οι πρώτοι στο χωριό. Η κοινωνία όμως δε νοιάζεται για αυτό.Για τα άγχη, τους εγωισμούς, τις φιλοδοξίες, τις αποσκιρτήσεις, τις μεταπηδήσεις. Ούτε συγκινείται από πρόχειρες, καθυστερημένες και όψιμες συγκολλήσεις, κινήσεις μικροκομματικής επιβίωσης. Η κοινωνία νοιάζεται και αγωνία για εναλλακτική προοπτική.
Ξεκόβοντας λοιπόν ο ίδιος από αυτόν τον «μικρόκοσμο», είπε πως παραιτήθηκε από τη Βουλή, αλλά «όχι από τη βούληση» να αγωνιστεί μαζί με τους πολίτες για διέξοδο, που δώσει νέα πνοή και θα παρασύρει και τις «αδρανείς γραφειοκρατίες». Καλώντας ουσιαστικά σε μια «ριζική ανασύνθεση του προοδευτικού χώρου» με κινηματικά χαρακτηριστικά, που θα είναι ταυτόχρονα «προγραμματικά συμπαγής» και θα αγκαλιάζει όλους τους αριστερούς, δημοκρατικούς, ευαίσθητους πολίτες. Ώστε να καταφέρει να διεκδικήσει με αξιώσεις την προοδευτική διακυβέρνηση του τόπου μετά τις επόμενες εκλογές.
Κάλεσε, τέλος, σε πρωτοβουλίες αυτοοργάνωσης «που θα σπάνε τα στεγανά της απομόνωσης μεταξύ των πολιτών» και «θα είναι ανοιχτές στην επιθυμία όλων να είναι συνεπιβάτες στο ταξίδι, μα αδιάβατες στην επιθυμία κάποιων να ταξιδεύουν πάντα στην πρώτη θέση. Από εδώ και στο εξής θα έχουμε προσκλήσεις για όλους αλλά δεν θα έχουμε ρεζερβέ στη πρώτη θέση για κανέναν».
