Υπέρβαρα και παχύσαρκα άτομα που έχασαν κατά μέσο όρο 13% του αρχικού τους βάρους «είδαν» να μειώνεται εντυπωσιακά ο σχετικός κίνδυνος εμφάνισης διαβήτη τύπου 2, και συγκεκριμένα κατά 42% -44%, υπνικής άπνοιας κατά 22% -27%, υψηλής αρτηριακής πίεσης κατά 18%-25%, και δυσλιπιδαιμίας (μη φυσιολογικά επίπεδα χοληστερόλης και άλλων λιπιδίων στο αίμα) κατά 20-22%, σύμφωνα με τα ευρήματα μελέτης παρατήρησης για πάνω από μισό εκατομμύριο ενήλικες στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Πρόκειται για την πρώτη μελέτη του είδους που έρχεται να ποσοτικοποιήσει τα οφέλη της εκούσιας απώλειας βάρους, όχι ως απόρροια νόσου, στον κίνδυνο εκδήλωσης νοσημάτων που σχετίζονται με την παχυσαρκία και το υπερβολικό βάρος. Η μελέτη παρουσιάστηκε στο Ευρωπαϊκό και Διεθνές Συνέδριο για την Παχυσαρκία (ECOICO 2020) που διεξήχθη φέτος διαδικτυακά λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού.
Οι ερευνητές ανέλυσαν ανώνυμα στοιχεία που αντλήθηκαν από τη βάση δεδομένων του Ηνωμένου Βασιλείου Clinical Practice Research Datalink (CPRD), η οποία περιέχει πληροφορίες για περισσότερους από 11 εκατομμύρια ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε 674 είδη επεμβάσεων γενικής χειρουργικής στη χώρα αρχής γενομένης από το 1987 έως σήμερα, αλλά και στατιστικά στοιχεία από νοσοκομεία.
Έβαλαν συγκεκριμένα στο μικροσκόπιο δεδομένα για περισσότερους από 550.000 ενήλικες, με μέσο όρο ηλικίας τα 51 έτη και δείκτη μάζας σώματος 25-30 (υπέρβαροι) και 30 ή άνω (παχύσαρκοι), τη χρονική περίοδο μεταξύ Ιανουαρίου 2001 και Δεκεμβρίου 2010.
Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε δύο ομάδες με βάση τη διακύμανση του βάρους τους κατά τη διάρκεια περιόδου τεσσάρων ετών μετά την πρώτη μέτρηση του δείκτη μάζας σώματος -492.380 άτομα των οποίων το βάρος παρέμεινε σταθερό (περιθώριο αλλαγής του ΔΜΣ -5% έως +5%) και 60.573 άτομα που έχασαν βάρος (αλλαγή ΔΜΣ -10% έως -25%). Η μέση μεταβολή στην ομάδα απώλειας βάρους ήταν -13%.
Οι ερευνητές άντλησαν, επίσης, πληροφορίες σχετικά με επεμβάσεις απώλειας βάρους και αναζήτηση διατροφικών συμβουλών προκειμένου να επιβεβαιώσουν την πρόθεση των συμμετεχόντων να χάσουν βάρος.
Ακολούθως συνέκριναν τον κίνδυνο εκδήλωσης έξι νοσημάτων που σχετίζονται με την παχυσαρκία (διαβήτης τύπου 2, άπνοια ύπνου, οστεοαρθρίτιδα, υπέρταση, δυσλιπιδαιμία και ασταθής στηθάγχη/καρδιακή προσβολή) μεταξύ όσων έχασαν βάρος και μη, κατά τη διάρκεια περιόδου παρακολούθησης οκτώ ετών.
Υπολόγισαν κατόπιν το όφελος της απώλειας βάρους κατά 13% για τρία προφίλ κινδύνου: Μείωση του δείκτη μάζας σώματος από 34,5 σε 30, από 40,3 έως 35 και από 46 έως 40. Τα αποτελέσματα προσαρμόστηκαν για παράγοντες που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τα ευρήματα όπως ηλικία, φύλο, κάπνισμα και υπάρχουσες συννοσηρότητες (π.χ. διαβήτης τύπου 2, υψηλή αρτηριακή πίεση, μη φυσιολογικά επίπεδα λιπιδίων στο αίμα, ιστορικό καρδιαγγειακών επεισοδίων).
Η πλέον εντυπωσιακή μείωση καταγράφηκε στον κίνδυνο εκδήλωσης διαβήτη τύπου 2.
Η απώλεια βάρους κατά 13% σε παχύσαρκους ενήλικες με ΔΜΣ 34,5 έως 30,0 συσχετίστηκε με μείωση 42% στον σχετικό κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2, μείωση 25% στον σχετικό κίνδυνο εμφάνισης υψηλής αρτηριακής πίεσης και υπνικής άπνοιας, και μείωση κατά 20-22% στον κίνδυνο οστεοαρθρίτιδας και δυσλιπιδαιμίας, συγκριτικά με τον κίνδυνο που διέτρεχαν πριν την εκούσια απώλεια βάρους. Οι τάσεις για τα άτομα που μείωσαν το ΔΜΣ τους από 40,3 σε 35 και 46 σε 40 ήταν ανάλογες. Ωστόσο, η μείωση του κινδύνου ασταθούς στηθάγχης/καρδιακής προσβολής δεν ήταν σημαντική.
Μέσω περαιτέρω ανάλυσης σχετικά με το εάν τα άτομα που έχασαν κατά μέσο όρο 13% του βάρους τους παρουσίαζαν τον ίδιο κίνδυνο εκδήλωσης σχετιζόμενων με την παχυσαρκία νόσων όπως εάν είχαν αυτό το χαμηλότερο βάρος κατά την έναρξη της μελέτης, οι ερευνητές διαπίστωσαν πως για τα άτομα αυτά είχε καταστεί σημαντικά μικρότερος ο κίνδυνος για διαβήτη τύπου 2, υψηλή αρτηριακή πίεση και δυσλιπιδαιμία. Από την άλλη, σε κάθε ένα από τα προφίλ, οι πιθανότητες εκδήλωσης υπνικής άπνοιας και ο οστεοαρθρίτιδας παρέμεναν υψηλοί.
Οι ερευνητές υπογράμμισαν πως τα ευρήματα της μελέτης από την κλινική πρακτική καταδεικνύουν το σημαντικό όφελος της εκούσιας απώλειας βάρους στις περιπτώσεις παχυσαρκίας, αποσαφηνίζοντας πάντως την ίδια στιγμή πρόκειται για μελέτη παρατήρησης που καταδεικνύει συσχέτιση και όχι αιτιώδη σχέση μεταξύ των δύο.
Πηγή: ygeiamou.gr
