Kαλοκαίρι. Πρέπει να πάω κάπου διακοπές. Δύσκολο εώς ανέφικτο. Μια ο κορωνοϊός, μια η οικονομική κρίση με τις αυξημένες τιμές, μια η ψυχολογική μου διάθεση…όλα μαζί μου φρενάρουν οποιαδήποτε σκέψη. Δύο μήνες μας πήγαιναν οι γονείς μας στη δεκαετία του ‘80 σε κοντινό παραθεριστικό οικισμό και αλωνίζαμε. Μέσα Ιουνίου, όταν έκλειναν τα σχολεία φεύγαμε και επιστρέφαμε 16 Αυγούστου. Σ’ ένα λυόμενο με ωραία θέα. Δίχως ρεύμα, ψυγείο και νερό αλλά επιβιώναμε ως «θερινοί survivors». Mε πάγο, που τον συντηρούσαμε σε φελιζόλ και φωτιστικά φαναράκια. Ανεξάντλητη διάθεση για περιπέτεια. Μπάνιο πρωί…
Διαβάστε ΠερισσότεραΤζιτζίκι μέσα στο τζατζίκι-Άρθρο του εκπαιδευτικού Λάζαρου Κόλλια
