Ο Ανδρέας Λοβέρδος, μετά από συνάντησή του με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, προσχώρησε στη Νέα Δημοκρατία, κάτι που πολλοί περίμεναν εδώ καιρό, αλλά παρά τις καλές σχέσεις με κορυφαία στελέχη του κόμματος, δεν έγινε εφικτή μέχρι σήμερα.
Δεν ήταν άλλωστε κρυφό ότι ειδικά μετά την υπόθεση Novartis ο πολιτικός είχε αναπτύξει «αδελφικές σχέσεις» με πρωτοκλασσάτους της ΝΔ και κυρίως με τον Άδωνη Γεωργιάδη, κάτι που αποτυπώνεται και στην ανάρτηση που έκανε ο υπουργός μετά την ανακοίνωση της προσχώρησης. Είναι άλλωστε γνωστό ότι οι σχέσεις των δύο ανδρών είναι ιδιαίτερα στενές τόσο στην πολιτική, όσο και… στα γήπεδα του τένις!
Ο Ανδρέας Λοβέρδος μπήκε στην πολιτική το 2000 όταν εξελέγη βουλευτής του ΠΑΣΟΚ με το οποίο συνέχισε να εκλέγεται μέχρι και το 2019, παρά την ταραχώδη σχέση με το κόμμα του. Είχε προηγηθεί το 1996 η θητεία του ως γενικός γραμματέας Δημοσίας Διοίκησης του υπουργείου Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι τις 9 Δεκεμβρίου 1997.
Η ταραχώδης σχέση με το ΠΑΣΟΚ
Τότε οι σχέσεις του με το ΠΑΣΟΚ του Κώστα Σημίτη ήταν ομαλές και φάνηκε να αποκτά καλή σχέση με το εκλογικό σώμα, κάτι που αποτυπώνεται από την επανεκλογή του επί 19 χρόνια. Άλλωστε στις εκλογές του 2007, του 2009 και τολυ 2012 επανεξελέγη πρώτος σε σταυρούς στην περιφέρειά του. Το 2012 όμως μετά από τη σύγκρουσή του με τον Ευάγγελο Βενιζέλο διεγράφη από το κόμμα αν και τον είχε στηρίξει το 2007 στις εσωκομματικές εκλογές.
Οι σχέσεις με το ΠΑΣΟΚ εξομαλύνθηκαν για λίγα χρόνια ως το 2019 όταν αποχώρησε οριστικά από το κόμμα. Παρέμεινε δραστήριος πολιτικά, ακόμα και όταν βρέθηκε εκτός των κομματικών τειχών. Είναι χαρακτηριστικά ότι ίδρυσε τρία κόμματα: Τη Ριζοσπαστική Κίνηση Σοσιαλδημοκρατικής Συμμαχίας, «ΡΙ.Κ.Σ.ΣΥ.» (που διαβάζεται και Ρήξη) τον Δεκέμβριο του 2012, ενώ τον Απρίλιο του 2013 ανακοίνωσε την ίδρυση του κόμματος Συμφωνία για τη Νέα Ελλάδα το οποίο συμμετείχε στις ευρωεκλογές του 2014 στον συνασπισμό κομμάτων Ελιά – Δημοκρατική Παράταξη, κάτι που ούτως ή άλλως υπήρξε το «παράθυρο» για την επάνοδό του στο ΠΑΣΟΚ.
Θέσεις από τον συντηρητικό χώρο
Συμμετείχε στις κυβερνήσεις του Γιώργου Παπανδρέου και Λουκά Παπαδήμου αρχικά ως υπουργός Εργασίας και στη συνέχεια ως υπουργός Υγείας, ενώ το 2014 ορίστηκε υπουργός Παιδείας στην κυβέρνηση Σαμαρά. Εκεί άρχισε και η στενότερη σχέση με στελέχη της Νέας Δημοκρατίας. Παρέμεινε στο ΠΑΣΟΚ κρατώντας διακριτές αποστάσεις από τις ηγεσίες, υιοθετώντας κατά καιρούς θέσεις που ανήκουν στον συντηρητικό χώρο, όπως η επαναφορά της θανατικής ποινής, ενώ στην τελευταία κάθοδό του στις ευρωεκλογές το νέο του κόμμα, οι «Δημοκράτες» έδωσε στη δημοσιότητα βίντεο από το τείχος του Έβρου, το οποίο αποτέλεσε ένα από τα κύρια στοιχεία της πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας, όσον αφορά την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού.
Κομβική η υπόθεση Novartis
Κομβική ήταν για την προσέγγισή του με τη Νέα Δημοκρατία η υπόθεση της Novartis, όταν βρέθηκε κατηγορούμενος μαζί με άλλους εννέα πολιτικούς. Η επιχειρηματολογία του και η ρητορική του ήταν σκληρή και παρόμοια με αυτή των στελεχών της ΝΔ, καταγγέλοντας «σκευωρία». Η κοινή γραμμή και η τελική απαλλαγή δημιούργησε ουσιαστικά ένα άτυπο «μέτωπο» που είχε ως κύριο στόχο τον ΣΥΡΙΖΑ και τον χειρισμό της υπόθεσης από την κυβέρνησή του.
Αν και ο Ανδρέας Λοβέρδος είχε δηλώσει ότι αν λάβει ποσοστό κάτω του 3% με τους «Δημοκράτες» θα αποχωρήσει από την πολιτική, κάτι τέτοιο δε φάνηκε ποτέ να είναι στις προθέσεις του και σήμερα αυτό επιβεβαιώθηκε με την προσχώρησή του στη Νέα Δημοκρατία. Οι πρώτες πληφορορίες λένε ότι θα κατέβει στις επόμενες εκλογές ως υποψήφιος ή στον Νότιο τομέα της Αθήνας ή στην Αχαΐα και αυτό θα είναι ένα σοβαρό τεστ για τον ίδιο πόσο μπορεί να πείσει ένα κοινό που έχει άλλες πολιτικές «σταθερές». Ο ίδιος φαίνεται να πιστεύει ότι οι θέσεις του, όσο και η «συγκατοίκησή» του σε κυβερνήσεις που στήριξαν ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ θα του δώσουν το διαβατήριο γι αυτή τη νέα σελίδα στην πολιτική του καριέρα.
Καθώς ο Ανδρέας Λοβέρδος έχει δείξει ότι έχει μεγάλη γκάμα ενδιαφερόντων με τελευταία ενασχόλησή του τα ντραμς, για τα οποία έλαβε μάλιστα και πτυχίο, θα πρέπει να δείξει γρήγορα ότι μπορεί να μπει στους ρυθμούς του νέου του κόμματος, στο οποίο είναι προφανές ότι τον προτιμούν ως μέλος του «γκρουπ», παρά ως… σολίστα.
